بعد از خاموشی خورشید چه اتفاقی برای زمین می‌افتد؟

​

اگر روزی خورشید ناگهان خاموش شود (البته از نظر فیزیکی غیرممکن است) ما انسان‌ها و سایر شکل‌های حیات تا کی می‌توانیم به زندگی خود روی این سیاره بدون خورشید ادامه دهیم؟

​

همان‌طور که اگر یک لیوان چای داغ را داخل یخچال بگذارید، فورا سرد نخواهد شد؛ در صورتی‌که روزی خورشید خیلی ساده خاموش شود (اتفاقی که البته از نظر فیزیکی غیرممکن است)، زمین نیز برای چند میلیون سال (حداقل در مقایسه با فضای پیرامون خود) گرم باقی خواهد ماند. اما ما که ساکنان سطح زمین هستیم، این سرما را بسیار زودتر از چنین زمانی حس خواهیم کرد. در این مطلب از مجله دلتا درباره اثرات خاموشی خورشید بر ادامه حیات روی زمین می‌پردازیم.

​

اگر به دانستنی های علم ستاره‌شناسی علاقمند باشید حتما سرنوشت ستاره‌ خورشید و زمین برای شما جالب است.

اگر روزی خورشید خاموش شود، تنها طی یک هفته دمای سطح زمین به زیر صفر درجه سلسیوس افت خواهد کرد و ظرف مدت یک سال، دمای سطحی زمین به ۱۰۰- درجه سلسیوس خواهد رسید. لایه‌های سطحی اقیانوس‌ها یخ خواهد زد، اما در کنایه‌ای ظریف؛ همین یخ سطحی همانند عایقی برای آب‌های عمیق عمل می‌کند و برای مدت صدها هزار سال مانع از یخ بستن کل اقیانوس می‌شود. میلیون‌ها سال پس از آن، سیاره ما به وضعیتی پایدار با دمای ۲۴۰- سلسیوس خواهد رسید. به گفته دیوید استیونسن، استاد علوم سیاره‌ای موسسه فناوری کالیفرنیا (کلتک)، در این دما تابش حرارتی هسته زمین با حرارتی که توسط زمین به درون فضا تابانده می‌شود برابر می‌شود.

اگرچه برخی از میکروارگانیزم‌هایی که در پوسته زمین زندگی می‌کنند به حیات خود ادامه خواهند داد، اما بخش اعظم حیات تنها چند صباحی پس از خاموشی خورشید زنده خواهند ماند. فوتوسنتز بی‌درنگ متوقف خواهد شد و اغلب گیاهان تنها ظرف چند هفته خواهند مرد. با این وجود، درختان بزرگ‌تر به لطف متابولیسم کند و ذخیره شکر قابل توجه‌شان، می‌توانند تا چند دهه به حیات خود ادامه دهند. اگرچه با از بین رفتن قاعده هرم غذایی، اکثر حیوانات به سرعت از بین خواهند رفت؛ اما لاشه‌خواران حداقل تا زمانی که سرما آن‌ها را از پای در نیاورده است، می‌توانند با تغذیه از بقایای مردگان به زندگی خود ادامه دهند.

انسان‌ها می‌توانند با زندگی درون زیردریایی‌ها در عمیق‌ترین و گرم‌ترین بخش‌های اقیانوس به حیات خود ادامه دهند؛ اما گزینه جذاب‌تر می‌تواند اقامت در سکونت‌گاه‌هایی باشد که از حرارت زمین یا انرژی هسته‌ای نیرو می‌گیرند. یکی از مکان های مناسب برای زندگی در آن روزگار ایسلند خواهد بود. مردم این جزیره در حال حاضر نیز حرارت ۸۷ درصد از خانه‌های خود را با استفاده از انرژی زمین‌گرمایی تامین می‌کنند. به گفته اریک بلاکمن، استاد اخترشناسی دانشگاه روچستر، انسان می‌تواند برای صدها سال به بهره‌برداری از گرمای آتشفشانی ادامه دهد.

پیشنهاد مطالعه: در مجله دانستنی دلتا مطلب «کشف یک ابرزمین در کهکشان راه‌شیری» را بخوانید.

همچنین بخوانید:

چهار سناریوی پایان جهان

زمین به‌تازگی سریع‌تر به دور خودش می‌چرخد

کهکشانی در حال مرگ!

ستاره‌ جدید در کهکشان راه‌شیری

بزرگترین دره منظومه شمسی

 

با مجله دانستنی دلتا همراه باشید

​

احتمالا شهاب‌سنگ‌ها به زمین آب آورده‌اند

​

دانشمندان می‌گویند، برخی از شهاب سنگ‌هایی که این اواخر به زمین برخورد کرده‌اند احتمالا در یک میلیون سال گذشته دارای آب‌ بوده‌اند و این بدان معناست که سنگ‌های فضایی در طول زمان آب را به سیاره‌ ما آورده‌اند.

​

بسیاری از دانشمندان گمان می‌کنند که برخورد شهاب سنگ ها روزگاری آب را به زمین آورده‌اند، اما تحقیقاتی که پیش‌تر انجام شده نشان می‌دهد که واکنش‌های شیمیایی درون ‌آن‌ها که شامل آب نیز بوده‌ است میلیاردها سال پیش متوقف شده است و اکنون این سوال مطرح است که آیا این شهاب سنگ‌ها آب خود را مدت‌ها پیش از دست داده اند یا خیر. در این مطلب از مجله دلتا درباره پژوهش‌های جدید می‌خوانید.

​

سایمون ترنر (Simon Turner) از دانشگاه مک کواری (Macquarie) در سیدنی، استرالیا و همکارانش ۹ شهاب‌سنگ را که در قرن گذشته به زمین افتاده بودند، مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند. این شهاب سنگ‌ها زمانی قسمتی از سیارک‌هایی بودند که حدود ۴.۵ میلیارد سال پیش تشکیل شده‌اند و دانستنی ما را از سنگ‌های آسمانی افزایش داده‌اند.

زمانی که یخ درون شهاب سنگ‌ها آب می‌شود آب ایجاد شده به همراه مواد محلول در آن از قسمتی به قسمت دیگر می‌رود و از آنجا که اورانیوم برخلاف توریم عنصری محلول در آب است محققان می‌توانند با بررسی توزیع ایزوتوپ‌های این دو عنصر به دنبال شواهدی از وجود آب باشند. اورانیم و توریم نیمه عمر بسیار کوتاهی دارند و بنابراین فقط وقایعی را که در طول یک میلیون سال گذشته اتفاق افتاده‌اند ثبت می‌کنند. الگوی‌های اورانیوم و توریم نشان می‌دهد که برخورد شهاب سنگ‌ها در طول یک میلیون سال گذشته واکنش‌های شیمیایی با حضور آب داشته‌اند.

سارا راسل‌(Sara Russell) از موزه تحقیقاتی لندن که در این مقاله شرکت نداشته می‌گوید: ما همیشه شهاب سنگ‌ها را اجرامی تصور می‌کردیم که از ابتدای تشکیل منظومه‌ شمسی تغییر نکرده‌اند اما مطالعات جدید نشان می‌دهد که آن‌ها از نظر شیمیایی فعال بوده‌اند. این شهاب سنگ‌ها احتمالا در گذشته آب و مواد آلی به زمین آورده‌اند. این فرضیه را می‌توان با آزمایش نمونه‌هایی که مستقیما از سیارک‌ها گرفته شده به عنوان مثال توسط فضاپیمای Hayabusa ۲ ژاپن و فضاپیمای OSIRIS-REx ناسا مورد بررسی قرار داد.

پیشنهاد مطالعه: در مجله دانستنی دلتا مطلب «کهکشان سیگار کجاست؟» را بخوانید.

همچنین بخوانید:

آماری جالب از تعداد سیاهچاله‌ها

رنگ واقعی خورشید کدام است؟

بزرگترین دره منظومه شمسی

رودخانه های مریخ چگونه بوده‌اند؟

کهکشان سیگار کجاست؟

 

با مجله دانستنی دلتا همراه باشید

​

زمین به‌تازگی سریع‌تر به دور خودش می‌چرخد

​

بررسی‌ها نشان می‌دهد که زمین به‌تازگی سریع‌تر از قبل به دور خودش می‌چرخد و اگرچه دانشمندان علوم سیاره‌ای نگران آن نیستند اما دانشمندان علوم کامپیوتر می‌گویند این موضوع می‌تواند مشکلاتی را در دنیای فناوری ایجاد کند.

​

دانشمندان سراسر جهان اشاره می‌کنند که زمین به‌تازگی با سرعت بیشتری پیرامون محور خود می‌چرخد؛ سریع‌ترین چرخشی که تاکنون برای حرکت وضعی زمین ثبت شده است. چندین دانشمند درباره‌ این پدیده‌ غیرمعمول اطلاع‌رسانی کرده‌اند و برخی تأکید کردند که کوتاه‌ترین روزهای ثبت شده در سال گذشته بوده است. در ادامه این مطلب از مجله اینترنتی دلتا درباره سرعت چرخش زمین به دور خود می‌خوانید.

​

در این مطلب از دانستنی نگاهی به تاریخ محاسبه سرعت چرخش زمین به دور خود می‌اندازیم.

چندین دهه پیش، توسعه‌ ساعت‌های اتمی به دانشمندان اجازه داد که به تدریج گذر زمان را با دقت بالایی ثبت کنند و بدین ترتیب دقت اندازه‌گیری طول یک روز مشخص تا یک میلی‌ثانیه کاهش یافت. این موضوع منجر به این کشف شد که چرخش سیاره بسیار متغیرتر از چیزی است که تصور می‌شد. همچنین از زمان شروع چنین اندازه‌گیری‌هایی، سرعت چرخش زمین به دور خود به صورت تدریجی کم می‌شود و برای جبران این موضوع گاهی یک ثانیه جهش در زمان درنظر گرفته می‌شود.

این شرایط تا سال گذشته دیده می‌شد، تا وقتی که زمین چرخش سریع‌تر را آغاز کرد. این تغییر آن‌قدر شگفت‌آور بود که برای برخی از دانشمندان این پرسش ایجاد شد که آیا ممکن است به یک ثانیه جهش منفی نیاز باشد و در این صورت یک امر بی‌سابقه خواهد بود. دانشمندان همچنین اشاره کردند که تابستان سال گذشته‌ میلادی، در ۱۹ جولای (۲۹ تیر) کوتاهترین روز ثبت شده که طول آن ۱.۴۶۰۲ میلی‌ثانیه از حد استاندارد کمتر بوده است.

دانشمندان علوم سیاره‌ای نگران این یافته‌ تازه نیستند زیرا آن‌ها می‌دانند که عوامل زیادی از جمله کشش ماه، سطح بارش برف و فرسایش کوه‌ها در سرعت چرخش زمین اثرگذار است. آن‌ها همچنین به این موضوع اندیشیده‌اند که آیا ممکن است گرمایش جهانی با از بین بردن کلاهک‌های برفی و برف‌ها در ارتفاع زیاد، باعث چرخش سریع‌تر زمین شود؟

پیشنهاد مطالعه: در مجله مد و زیبایی دلتا درباره «نکاتی برای استایل جین!» بخوانید.

همچنین بخوانید:

ارتفاع جدید اورست تقریبا یک متر بیشتر از محاسبات قبلی است

چهار سناریوی پایان جهان

جو زمین پر از میکروب است

عجیب‌ترین پدیده‌های هواشناسی

شواهدی که از وجود سیاره نهم در منظومه شمسی خبر می‌دهد

 

با مجله دانستنی دلتا همراه باشید

​

فضانوردان نیروی جاذبه زمین را فراموش می‌کنند

​

فضانوردان پس از ماه‌ها زندگی در ایستگاه فضایی بین‌المللی، به شرایط بی‌وزنی عادت می‌کنند و به این ترتیب پس از بازگشت به زمین با مشکلاتی مواجه می‌شوند.

​

در فضای بیرونی نیروی جاذبه زمین کم است و اجسام در میانه هوا شناور هستند. فضانوردانی که ماه‌ها در ایستگاه فضایی بین‌المللی اقامت می‌کنند، به این شرایط عادت می‌کنند. برای مثال یک فضانورد وقتی می‌خواهد ابزاری را به همکارش دهد، به سادگی ابزار شناور در هوا را هل می‌دهد تا به مقصد برسد. فضا مزایای جالبی برای فضانوردان دارد. در این مطلب از مجله اینترنتی دلتا درباره شرایط بی‌وزنی در فضا می‌خوانید.

​

از نکات دانستنی جالب فضایی، ‌می‌توان به شرایط بدنی فضانوردان پس از بازگشت از ایستگاه فضایی اشاره کرد. وقتی فضانوردان به زمین بازمی‌گردند تحت نیروی جاذبه شدید قرار می‌گیرند، جایی که اجسام در میان هوا و زمین شناور نمی‌مانند بلکه سقوط می‌کنند. مزایای فضا روی زمین وجود ندارد. در سال ۲۰۱۳ توماس مارشبرن فضانوردی که از ایستگاه فضایی بین‌المللی بازگشته بود، ویدئویی منتشر کرد. در این ویدئو وقتی اشیا به جای شناور شدن به زمین می‌افتادند، مارشبرن آزرده خاطر می‌شد.

این ویدئو شرایط کاملاً واقعی را به نمایش گذاشته بود: فضانوردان در روزهای اولیه بازگشت به زمین، جاذبه را فراموش می‌کنند. کنث کامرون فضانورد ناسا نیز تجربه مشابهی از فراموشی نیروی جاذبه زمین داشته است. پس از بازگشت از فضا، کامرون و اعضای گروهش سوار یک ون می‌شوند تا به مقر ناسا بازگردند.

به آن‌ها آب پرتقال تعارف می‌شود و کامرون یک لیوان برای خودش و لیوانی برای همکارش می‌ریزد. سپس کامرون لیوان آبمیوه را به سوی همکارش هل می‌دهد، کاری که در مدار زمین کاملاً عادی بود اما در زمین لیوان پخش زمین می‌شود و آبمیوه به همه جا می‌پاشد.

پیشنهاد مطالعه: در مجله دانستنی دلتا مطلب «جو زمین پر از میکروب است» را بخوانید.

همچنین بخوانید:

دانستنی‌های جالب از قلب انسان

چین نمونه خاک ماه را به زمین آورد

خطر جهانی ویندوز ۷ به ویژه برای ایرانی‌ها!

ژل هوشمندی که به عضله مصنوعی تبدیل می‌شود

کلاغ‌ها درست مثل انسان‌ها فکر می‌کنند!

 

با مجله دانستنی دلتا همراه باشید

​

جو زمین پر از میکروب است

​

اگر احساس تنهایی می‌کنید، به خاطر داشته باشید که موجودات زنده بی شماری وجود دارند که ده‌ها هزار کیلومتر بالای سر شما شناور هستند.

​

به گفته دیوید اسمیت که زندگی در جو زمین را در مرکز تحقیقات ایمز ناسا در کالیفرنیا مورد مطالعه قرار داده ما انسان‌ها واقعا ساکنان زیر یک اقیانوسی از جو در بالای سر خود هستیم و واقعا نمی‌دانیم که مرز بیوسفر زمین در ارتفاعات بسیار، کجا متوقف می‌شود. در ادامه این مطلب از مجله دلتا درباره ابرهای زمین می‌خوانید.

حیات میکروبی در جو

به نظر می‌رسد زندگی در جو زمین کاملا میکروبی و یک امر موقتی بوده و نه از اکوسیستم مستقل، با زندگی در سطح زمین ارتباط نزدیک دارد. ارگانیسم‌های ریز و مقاوم بر اثر انتقالی ظریف در جایی که جو زمین با این سیاره روبه‌رو می‌شود، در یک مسیر انحرافی حماسی به لایه‌های پایین جو منتقل می‌شوند.

​

سطح زمین بهشت میکروب‌هاست

یکی از محدودیت‌های اصلی این است که اگرچه ما به خوبی می‌دانیم سطح زمین بهشتی است که میکروب‌ها می‌توانند ماجراجویی بزرگ خود را در آن انجام دهند، اما سایر مناطق سیاره‌ای منظومه شمسی به طور حتم یا به احتمال زیاد با زندگی خصمانه ترند، هرچند که ممکن است در گذشته‌های دور بسیار قابل سکونت بوده باشند. به عنوان مثال جذابیت مکانی مانند ونوس به عنوان مقصدی در جستجوی زندگی در جو است، جایی که برخی دانشمندان گفته‌اند که قطرات مایع می‌توانند به عنوان یک پناهگاه در محیطی اسیدی و گرم که ونوس به آن معروف است، وجود داشته باشند.

این سختی به این معناست که در دنیا‌هایی مانند زهره، زندگی به جای اینکه مانند آنچه در زمین انجام می‌شود، برای همیشه در جو زمین باقی بماند و این ماندگاری به معنای آن حفره‌هایی است که دانشمندان درمورد اینکه آیا میکروب‌ها می‌توانند مثلاً در هنگام بالا آمدن تولید مثل کنند، نیاز به پر کردن دارند.

ابرهای زمین ویژه هستند

ابر‌های زمین ویژه هستند؛ آن‌ها تنها ابر‌های مدرن جوی در منظومه شمسی هستند که عمدتا از بخار آب تشکیل شده‌اند و باعث می‌شود که آن‌ها برای زندگی بشر امیدوار کننده باشد. مریخ دارای برخی از موارد دی اکسید کربن است. ماه، نپتون، تریتون، ابر‌های نیتروژن دار دارد. همه آن‌ها جذاب هستند، اما هیچ آبی یک مانع واقعی نیست.

در ابرها زندگی وجود دارد

هر زمان که ما در میان ابر‌ها پرواز می‌کنیم و مجموعه‌های آب ابر ایجاد می‌کنیم، این سیگنال واقعا قوی از زندگی زمین را داریم. ما می‌دانیم که زندگی در آن ابر‌ها وجود دارد، اما هیچ ابزاری نداریم که به اندازه کافی حساس باشد بدون اینکه آب در ابر جمع شود، بنابراین انتظار نداشته باشید که دانشمندان به این زودی‌ها در مورد زندگی جوی در جهان‌های دیگر اعلامیه‌ای صادر کنند.

پیشنهاد مطالعه: در بخش ویدیو مجله دلتا «شکارهای دیدنی قورباغه» را ببینید.

همچنین بخوانید:

کنترل عملکردهای DNA با استفاده از نور

چرا بعضی از گیاهان گوشت خوار شدند؟

زمین، تنها جهان اقیانوسی در منظومه شمسی نیست

بازسازی مغز دایناسور

بارش شهابی ربعی

 

با مجله دانستنی دلتا همراه باشید

​

زمین، تنها جهان اقیانوسی در منظومه شمسی نیست

​

سیاره‌ کوتوله‌ یخی سرس که در کمربند سیارک‌ها واقع است، دریایی زیر سطح خود جای داده است و هرکجا که آب باشد، ممکن است حیات نیز باشد.

​

این کشف به زندگی فرازمینی‌ها و حیات فراتر از زمین معنای دوباره‌ای می‌بخشد. در مقاله‌ علمی سالانه‌ که در Discover با عنوان New Oceans in the Cosmos منتشر شد، آمده است که سرس، کره‌ی یخی هم‌اندازه‌ی تگزاس، در محدوده‌ی سنگی کمربند سیارکی بین مریخ و مشتری، راز پنهانی در خود دارد. درواقع، این سیارک دنیای اقیانوس است؛ البته این تنها نکته‌ای نیست که دانشمندان کشف کرده‌اند؛ بلکه آنان می‌گویند پلوتو اقیانوس زیرزمینی فعال است. در ادامه این مطلب از مجله دلتا درباره این جهان اقیانوسی در منظومه شمسی می‌خوانید.

​

جست‌وجوی بیگانگان درواقع به‌معنای جست‌وجوی آب است. نیم‌ قرن‌ پیش بی‌نظیرتر از اقیانوس‌های زمین چیزی نبود؛ اما در دهه‌های اخیر، شواهدی از اقیانوس‌های آبی مایع در مناطقی مانند اروپا و انسلادوس و قمرهای یخی چرخنده به دور مشتری و زحل پدید آمده است.

ستاره‌شناسان در حال تجزیه‌و‌تحلیل شکل شگفت‌انگیزی از منظومه‌ شمسی مرطوب با بسیاری از اقامتگاه‌های بالقوه‌ پنهان برای زندگی هستند. کوتوله‌ یخی سرس به عنوان یک جهان اقیانوسی بیش ‌از هر جهانی در منظومه‌ شمسی غیر از زمین، آب دارد. این یکی از دلایل عمده‌ای بود که باعث شد ناسا کاوشگر Dawn را به سرس بفرستد تا در سال ۲۰۱۵ وارد مدار شود. بااین‌حال، انتظار می‌رفت حتی اگر زمانی اقیانوس وجود داشته باشد، مایع درون پوسته‌ ضخیم و یخ‌زده‌ آن منجمد باشد. با نزدیک‌شدن کاوشگر داون، دوربین‌های فضاپیما تعدادی لکه‌ی سفید و عجیب‌و‌غریب را نشان دادند که برجسته‌ترین آن‌ها در داخل دهانه‌ی Occator Crater با ۹۱ کیلومتر عرض بود. این نکته‌ مهم در نشر تاریخچه‌ سرس شرح داده شده است.

​

آگوست گذشته، دانشمندان ناسا مجموعه‌ای هفت‌مقاله‌ای در Nature منتشر کردند. آنان می‌گویند شواهد برجسته‌ای نشان می‌دهد که سنگ فضایی حدود ۲۰ میلیون سال پیش به سطح جهان برخورد کرده و در آنجا چاله‌ای در پوسته‌ پوشیده از یخ به‌ وجود آمده است. این ضربه به مخزن عمیق‌تری از آب شور وارد شده است؛ در‌نتیجه، موادشیمیایی یخی ازطریق چاله‌ی ایجادشده از سطح زیرین اقیانوس فوران کرده و چیزی شبیه به دریاچه‌ی نمک بزرگ یوتا به‌وجود آورده است.

تازه‌ترین تجزیه‌و‌تحلیل از داده‌های مأموریت New Horizons ناسا درباره‌ی پلوتو و مدل‌سازی تازه‌ شکل‌گیری جهان نشان می‌دهد این سیاره‌ کوتوله در اوایل تاریخ منظومه‌ شمسی با اقیانوس مایع توسعه یافته است.

پیش‌از‌این، ستاره‌شناسان گمان می‌کردند پلوتو از تکه‌های سرد سنگ و یخ تشکیل شده است که به‌آرامی روی‌هم جمع و گرم می‌شوند؛ تا حدی که آب را ذوب کند که در‌نهایت در طول میلیاردها سال منجمد می‌شود. باوجوداین، مطالعه‌ی جدیدی که ژوئن در Nature Geoscience منتشر شد، روش دیگری را توضیح می‌دهد.

تیم تحقیقاتی اعلام کرد شواهدی از ویژگی‌های فشرده‌سازی روی سطح پلوتو، مانند ترک‌ها پیدا نکردند که نشان‌دهنده‌ شروع سرد است. در عوض، ویژگی‌های سطح سیاره‌ی کوتوله اگر شکل‌ش گرم و سریع باشد، در کمتر از ۳۰،۰۰۰ سال براثر هجوم تأثیرات شکل بیشتری می‌گیرد. این تأثیرات باعث گرم‌ شدن پلوتو می‌شود و امروز اقیانوس مایع هنوز بر اثر مواد رادیواکتیویته گرم است. تنها پلوتو این‌ گونه نیست و چندین سیاره‌ کوتوله بالقوه‌ دیگر نیز در منظومه‌ شمسی وجود دارد که باید به‌ همین ‌ترتیب شکل گرفته‌ باشند.

فراتر از تغییر فکر ستاره‌شناسان، یافته‌ها می‌تواند برای مأموریت‌های پیگیری در این جهان‌های کوچک انگیزه ایجاد کند که قبلا نادیده گرفته شده‌اند. اشترن و اعضای تیم New Horizons اکنون می‌کوشند با ناسا درباره‌ی مأموریت مدارگرد پلوتو وارد معامله شوند. همان روزی که تیم دوان آخرین نتایجش را ارائه داد، دانشمندان ازطریق بودجه‌ی تأمین‌شده‌ی ناسا تحقیقی درزمینه‌ی امکان ارسال فضاپیمای یک‌ میلیارد‌ دلاری برای فرود در سرس و جست‌وجوی علائم آب یا حتی حیات ارائه دادند.

پیشنهاد مطالعه: برای مطالعه بیشتر مطلب «مسیر جدیدی در منظومه شمسی برای سفرهای فضایی» را بخوانید.

همچنین بخوانید:

بسیاری از ستاره‌های مشابه خورشید میزبان سیارات سکونت پذیر هستند

تبدیل راکت ها به ایستگاه فضایی برای رفع مشکل زباله های فضایی

شرط نجات از تغییرات اقلیمی خارج کردن کربن از اتمسفر است

ارتفاع جدید اورست تقریبا یک متر بیشتر از محاسبات قبلی است

 

با مجله دانستنی دلتا همراه باشید

​

کشف راز انقراض کرگدن پشمالو

 محققان با مطالعه مهره‌های گردنی کرگدن های پشمالو که هزاران سال پیش منقرض شده اند، شواهد تازه‌ای بر علت انقراض این جانوران یافتند.

کرگدن پشمالو در اواخر عصر یخبندان در کره زمین پراکنده بودند و پیش از انقراض مرموز آن‌ها در حدود ۱۰ هزار سال قبل، قلمروی ناحیه وسیعی از اروپا تا کره جنوبی را در اختیار داشتند. پیش از این تصور می‌شد که شکار بیش از حد کرگدن پشمالو توسط انسان‌های نخستین در کنار بیماری و تغییرات آب و هوایی عامل کاهش شمار این حیوان در عصر یخبندان بوده است. اما محققان به تازگی دلیل دیگری برای کاهش و انقراض آنها یافته‌اند. در ادامه این مطلب از مجله دلتا درباره این تحقیقات جدید می‌خوانید.

مطالعه روی مهره‌های گردن گونه‌های منقرض شده این جانور و مقایسه آن با مهره‌های گردنی کرگدن‌های امروزی نشان می‌دهد که مدارکی دال بر وجود نوعی وضعیت نادر در استخوان‌های مربوط به دوران پلیستوسن وجود دارد به این معنا که ناهنجاری‌های ایجاد شده به دلیل بارداری دشوار این جانور، در کاهش تعداد آنها نقش داشته است.

محققان مرکز تنوع زیستی Naturalis واقع در «لیدن» هلند استخوان‌های گرفته شده از موزه‌های آمریکایی و اروپایی را از نظر گونه‌های زنده و منقرض شده مورد بررسی و مطالعه قرار دادند. آن‌ها در خلال مطالعات خود، وجود مهره گردنی سرویکال را در بسیاری از کرگدن‌های منطقه دریای شمالی کشف کردند. این در حالی است که کرگدن‌های امروزی فاقد این ویژگی هستند.

به گفته محققان، این بدان معناست که جانوران منقرض شده تحت تأثیر این شرایط آسیب پذیر بوده‌اند. دانشمندان معتقدند که در کرگدن‌های امروزی، وجود چنین مهره‌ای به خودی خود آسیبی به جانور وارد نمی کند و اغلب با بارداری‌هایی در ارتباط است که تحت شرایط سخت و دشوار رخ می‌دهند.

مهره گردنی در مطالعات قبلی، در جانوران متعلق به اواخر دوران «پلیستوسن»، یکی از دوره‌های زمین‌شناسی از ۲/۵ میلیون سال پیش تا ۱۰ هزار سال پیش، مشاهده شده بود و دانشمندان معتقدند که این ویژگی در درصد بالایی از ماموت‌های پشمالوی منقرض‌شده به چشم می‌خورده است. همین مساله، کنجکاوی محققان را برانگیخت تا کرگدن پشمالو را که گونه مشابه ماموت‌های پشمالو بودند و مانند آن‌ها در اواخر دوران پلیستوسن می‌زیستند و مرگ مشابهی داشتند، مورد مطالعه قرار دهند.

استخوان‌های کرگدن پشمالو از دریای شمال تا دلتای رودخانه در هلند غرق شده بودند. مطالعات دانشمندان نشان می‌دهد که در جمعیت کرگدن‌های پشمالو مشکلی وجود دارد. امروزه، کرگدن‌ها با تهدید شدیدی مواجه اند و برخی گونه‌ها در حال حاضر در معرض شدید کاهش جمعیت روبه رو هستند. در این میان، شواهد حاکی از آن است که کرگدن‌های سیاه غربی به طور کلی منقرض شده اند.

محققان، استخوان های امروزی را که در این تحقیقات مورد استفاده قرار گرفته اند از حداقل پنج دهه قبل جمع آوری کرده اند و امیدوارند که با این مطالعات بتوانند قبل از این که خیلی دیر شود، از خطری که جمعیت کرگدن‌ها را تهدید می کند، جلوگیری کنند.

پیشنهاد مطالعه: برای مطالعه بیشتر مطلب «چرا بعضی از گیاهان گوشت خوار شدند؟» را بخوانید.

همچنین بخوانید:

گرگ های بالغ هم مانند سگ‌ها به انسان وابسته می‌شوند

چرا مهاجرت کوسه سفید بزرگ عجیب و نامنظم است؟

سوراخ لایه ازون جنوبگان بسیار عمیق‌تر و وسیع‌تر شده است

آیا خرس ها عاشق عسل هستند؟

کشف آثار یک کهکشان فسیل در اعماق کهکشان راه شیری

 

با مجله دانستنی دلتا همراه باشید 

توسعه‌ شبکه‌ ۴G در ماه خبری ناگوار برای نجوم رادیویی

 توسعه‌ شبکه 4G در ماه باعث افزایش تداخل سیگنال و مزاحمت برای تلسکوپ‌های رادیویی خواهد شد. این موضوع به نگرانی بزرگی برای ستاره‌شناسان تبدیل شده است.

با ورود به رصدخانه جادرل بنک (Jodrell bank)، با اعلامیه‌ای روبه‌رو می‌شوید که از بازدیدکنندگان درخواست کرده تلفن‌های همراه خود را خاموش کنند؛ زیرا تلسکوپ لوول به‌قدری قدرتمند است که می‌تواند سیگنال‌های تلفن را حتی روی مریخ هم کشف کند. زیرا تلسکوپ‌های رادیویی بسیار حساس هستند. کارل ساگان، ستاره‌شناس افسانه‌ای می‌گوید: مقدار انرژی خارج از منظومه‌‌‌ شمسی که تلسکوپ‌های رادیویی روی زمین دریافت می‌کنند، کمتر از انرژی حاصل از برخورد یک دانه‌ برف با زمین است. مقدار انرژی کل شاید به‌اندازه‌ چند دانه برف باشد؛ اما بازهم دامنه‌ سیگنال‌های رادیویی نجومی بسیار کمتر از سیگنال‌های مصنوعی است. در ادامه این مطلب از مجله دلتا به این سوال پاسخ می‌دهیم که: اگر جادرل بنک بتواند تداخل سیگنال تلفن‌همراه حتی روی مریخ را کشف کند، چگونه می‌تواند با شبکه‌ ۴G در ماه کنار بیاید؟

مشکل ساخت شبکه‌ ۴G در ماه باعث نگرانی بسیاری از ستاره‌شناسان شده و حالا نوکیای آمریکا بودجه‌ی ۱۴/۱ میلیون دلاری را برای توسعه‌ی اولین شبکه‌ سلولی روی ماه دریافت کرده است. هدف شبکه‌ LTE/4G تسهیل قابلیت سکونت‌پذیری طولانی‌مدت در ماه و ارائه‌ی امکانات ارتباطی برای بخش‌های اصلی مثل ماه‌نوردها و بخش‌های هدایت و کنترل است.

تداخل شبکه

تداخل فرکانس رادیویی (RFI) کابوس دیرینه‌ ستاره‌شناسان رادیویی است. جادرل بنک، اولین رصدخانه‌ نجوم رادیویی در جهان، به‌دلیل RFI تأسیس شد. سِر برنارد لاول، یکی از پیشتازان نجوم رادیویی، متوجه اختلال RFI به‌دلیل عبور قطارهای شهری شد. از آن زمان، تلسکوپ‌های رادیویی برای اجتناب از RFI در مناطق دور از شهر ساخته شدند.

بااین‌حال، تلسکوپ‌های رادیویی زمینی به‌طور‌کامل نمی‌توانند از منابع فضایی RFI مثل ماهواره‌ها یا شبکه‌های ارتباطی آینده‌ی ماه اجتناب کنند. RFI را می‌توان با استفاده از سپر‌های محافظتی مناسب و افزایش دقت انتشار سیگنال کاهش داد. ستاره‌شناسان به‌صورت پیوسته در حال توسعه راهبردهایی برای حذف RFI از داده‌های خود هستند؛ اما این مسئله به‌شدت به نقش شرکت‌های خصوصی و تضمین محافظت از نجوم رادیویی وابسته است.

رؤیای دیرینه‌ منجمان رادیویی ساخت تلسکوپی رادیویی در آن سوی ماه است. این تلسکوپ علاوه‌بر‌اینکه از سیگنال‌های زمینی در امان است، می‌تواند ضعیف‌ترین فرکانس‌های رادیویی را رصد کند که روی زمین تحت‌تأثیر یونوسفر جو قرار می‌گیرند. رصد فرکانس‌های رادیویی ضعیف می‌تواند به پاسخ به پرسش‌های بنیادی درباره‌ی جهان، از‌جمله اولین لحظات پس از بیگ‌بنگ کمک کند. برای مثال، ناسا روی پروژه‌ای سرمایه‌گذاری کرده که هدف آن تبدیل یکی از دهانه‌های برخوردی ماه به تلسکوپ رادیوی با شبکه‌ سیمی است.

مشکل فقط شبکه‌ ۴G در ماه نیست

ناسا با وجود علاقه به پروژه‌های رادیویی، باید منافع شرکای تجاری خود را هم تضمین کند. نوکیا یکی از ۱۴ شرکت آمریکایی است که با ناسا در مجموعه‌ای از پروژه‌ها به ارزش بیش از ۳۷۰ میلیون دلار همکاری می‌کند. یکی از اهداف نوکیا کمک به توسعه‌ برنامه‌ آرتمیس و بازگشت فضانوردان به ماه تا سال ۲۰۲۴ است.

مشارکت شرکت‌های خصوصی در فناوری فضایی پدیده‌ جدیدی نیست و مزایا و معایب آن بحث‌برانگیزاند. یکی از پروژه‌های مهم ماهواره‌های استارلینک اسپیس ایکس است که از زمان اولین پرتاب در سال ۲۰۱۹، جنجال زیادی در میان ستاره‌شناسان به‌پا کرد. بلافاصله‌ پس از پرتاب ماهواره‌های استارلینک، تصاویری از تداخل این ماهواره‌ها و مزاحمت‌ آن‌ها برای اهداف نجومی منتشر شد. ستاره‌شناسان در گذشته نیز با ماهواره‌ها مشکل داشتند؛ اما تعداد و درخشش چشمگیر استارلینک بی‌سابقه و پیش‌بینی مدار آن‌ها دشوار است. این مسائل باعث افزایش نگرانی فعالان حوزه‌ی ستاره‌‌شناسی شده است.

SKA تحلیل جدیدی درباره‌ی تأثیر ماهواره‌ها بر نجوم رادیویی منتشر کرد. هدف این سازمان تولید نسل آینده‌ی فناوری تلسکوپ رادیویی برای آرایه‌ی کیلومترمربعی است. طبق محاسبات، حساسیت تلسکوپ‌های SKA درمقایسه‌با باند رادیویی استارلینک با فرض پرتاب ۶۴۰۰ ماهواره، ۷۰ درصد کمتر است. با تجاری‌شدن فضا، آسمان پر از فناوری‌های جدید خواهد شد؛ ازاین‌رو، اعمال قوانینی برای پژوهش‌های نجوم ضروری است.

پیشنهاد مطالعه: برای مطالعه بیشتر مطلب «ارسال اولین ماهواره ۶G آزمایشی به مدار زمین توسط چین» را بخوانید.

همچنین بخوانید:

استخراج مواد معدنی ماه و مریخ با کمک باکتری‌ها

کشف شواهد جدید از وجود آب در سطح ماه

ارتباط با وویجر ۲ پس از هفت ماه

ساخت مودم اینترنت کوانتومی با کمک آینه

 

با مجله دانستنی دلتا همراه باشید 

استخراج مواد معدنی ماه و مریخ با کمک باکتری‌ها

 ناسا همواره تمام تلاش خود را انجام داده است تا ماموریت‌هایش را تا حد ممکن استریل سازد، اما نتیجۀ یک تحقیق جدید نشان می‌دهد که ارسال برخی باکتری‌ها به فضا می‌تواند مفید باشد.

یک پژوهش جدید، نشان می‌دهد که باکتری‌های زمینی می‌توانند به استخراج مواد معدنی ماه و مریخ کمک کنند. این تحقیق که بر اساس آزمایشات انجام شده در ایستگاه فضایی بین‌المللی انجام شده، نشان می‌دهد که یک باکتری خاص به نام Sphingomonas desiccabilis برای استخراج عناصر کمیاب زمینی از سنگ «بازالت»، استفاده می‌کند. در ادامه این مطلب از مجله دلتا درباره این پژوهش جدید بخوانید.

بازالت نوعی سنگ آتشفشانی است که به عنوان آنالوگ برای آنچه ممکن است در ماه و مریخ یافت شود، استفاده می‌شود. همچنین این مطالعه نشان داد که این باکتری‌ها می‌تواند این کار را در شرایط گرانش استاندارد زمین، میکروگرانش و گرانشی که شرایط مریخ را تقلید می‌کند، انجام دهد؛ این خبر مهمی برای محققان است و می‌تواند نشانه همکاری میان انسان و باکتری در جریان کاوش‌های بعدی در فضا باشد.

به طور معمول ناسا و دیگر سازمان‌های فضایی هر تلاشی برای جلوگیری از انتقال باکتری به فضا انجام می‌دهند. ایده این است که آن‌ها نمی‌خواهند به طور تصادفی جهان دیگری را درگیر حیات کنند، زیرا بعدا می‌تواند مشکلاتی ایجاد کند. محققان خاطر نشان کردند، اگر سرانجام مأموریت‌های خدمه‌دار و یا کاوشگرهای پیشرفته‌ای را به مکانی مانند مریخ ارسال کنیم و بعد باکتری‌ها را در آنجا کشف کنیم، ممکن است باکتری‌های زمینی را که خود ارسال کرده‌ایم با حیات واقعی در مریخ اشتباه بگیریم.

آن‌ها افزودند: با این حال این مسئله را نمی‌توان نادیده گرفت که باکتری‌ها توانایی انجام موارد کاملاً باورنکردنی را دارند؛ پیش از این بحث استفاده از باکتری‌ها را به عنوان منبع غذایی یا تولید مواد غذایی برای مأموریت‌های طولانی مدت در مکان‌هایی مانند مریخ مطرح کرده‌ایم. اکنون، به نظر می‌رسد باکتری‌ها می‌توانند به ما کمک کنند تا از موادی که در آن سیارات پیدا می‌کنیم، نهایت استفاده را ببریم.

“چارلز کاکل”، نویسنده اصلی این مطالعه، در بیانیه‌ای گفت: آزمایش‌های ما از امکان علمی و فنی استخراج عناصر بیولوژیکی در سراسر منظومه شمسی پشتیبانی می‌کند. برای مثال حفاری رباتیک در منطقه Oceanus Procellarum ماه که دارای سنگ‌هایی با غلظت بالا از عناصر کمیاب زمینی است، می‌تواند برای توسعه علمی و اقتصادی بشر در ورای زمین کمک کننده باشد.

وی افزود: ماموریت‌های آرتمیس ناسا به ماه به زودی انجام می‌شوند و با مأموریت‌های خدمه‌ای که در آن برنامه گنجانده شده‌اند، انسان‌ها وقت کافی برای بررسی مواد پوشاننده سطح ماه خواهند داشت. در آن مرحله، ممکن است موضوعات بیشتری در مورد اینکه چگونه باکتری‌ها می‌توانند زمینه را برای یک حیات پایدار در فضا هموار کنند، بیاموزیم.

بیشتر بخوانید: برای مطالعه بیشتر مطلب «استخراج مواد معدنی ماه و مریخ با کمک باکتری‌ها» را بخوانید.

همچنین بخوانید:

اولین فضاپیمای استارشیپ احتمالا ۴ سال دیگر به مریخ می‌رود

سفر سه ماهه به مریخ با موتور هسته ای جدید

۷ نکته و حقیقت جالب در مورد سیاره مریخ

کشف شواهد جدید از وجود آب در سطح ماه

مکان‌های مرموزی که در گوگل ارث نشان داده نمی‌شوند!

 

با مجله دانستنی دلتا همراه باشید 

مکان‌های مرموزی که در گوگل ارث نشان داده نمی‌شوند!

 

 هنگامی که گوگل ارث برای اولین بار در سال 2001 راه اندازی شد بسیاری از آن به عنوان یک انقلاب یاد کردند چرا که به معنای واقعی کلمه جهان را زیر نوک انگشتان ما قرار می‌داد.

اما طبق معمول برخی هم از این اتفاق خوشحال نبودند. چون تلفیق فناوری ماهواره‌ای و گوگل ارث به هرکسی که از ارتباطات اینترنتی استفاده می‌کرد این امکان را می‌داد هر ساختمانی روی این سیاره را مشاهده کند. شاید این اتفاق بیشتر برای برخی افراد و سازمان‌هاخوشایند نبود.

به هر حال، ده‌ها مکان وجود دارد که در گوگل ارث به شکل توده‌ای از پیکسل‌ها یا تصویری تار ظاهر می‌شوند یا اصلاً نمی‌توان در این برنامه آن‌ها را پیدا کرد. برخی از این مکان‌ها نه تنها نام دارند بلکه معروف هم هستند اما برخی دیگر کاملاً ناشناخته و مرموز باقی مانده‌اند. در این راستا، در ادامه‌ مقاله از مجله دلتا جالب‌ترین مکان‌هایی که نمی‌توانید در گوگل ارث ببینید را معرفی می‌کنیم.

۱. کمیسیون انرژی اتمی و انرژی‌های جایگزین فرانسه

کمیسیون انرژی‌ اتمی و انرژی‌های جایگزین فرانسه به عنوان یکی از مؤسسات تحقیقاتی برتر جهان شناخته می‌شود. اما فعالیت این کمیسیون به قدری مرموزانه و مخفی است که محل جغرافیایی آن در گوگل ارث به صورت تار دیده می‌شود. جالب‌تر اینکه مقر ساختمان کمیسیون در مرکز کلانشهر گرنوبل فرانسه واقع شده است. دسترسی به بخش زیادی از این مجموعه بزرگ در Street View نیز امکان‌پذیر نیست. اگرچه می‌توانید از وسط جاده به آن دسترسی پیدا کنید، اما مشکل این جا است که تصویر دو طرف این جاده تار شده و بنابراین، هیچ اطلاعاتی به ما نمی‌دهد.

۲. ساختمان‌های مرموز بروژ

بروژ یکی از دیدنی‌ترین مناطق اروپا به شمار می‌آید اما یک سری ساختمان در مرکز شهر بلژیک وجود دارد که کاملاً در گوگل ارث تار شده‌اند. با این حال در Street View دسترسی به این منطقه وجود دارد و می‌توانید مکانهای دیدنی، محل‌های دوچرخه سواری، کافه های شلوغ، خیابان‌های سنگفرش شده و کوچه‌ها را ببینید. برخی ساختمان‌های دولتی در این مکان وجود دارد اما به نظر نمی‌رسد که هیچ یک از این ساختمان‌ها آنقدر خصوصی باشند که توجیه منطقی برای تار کردن تصویر آن‌ها در گوگل ارث وجود داشته باشد. صدها مغازه و خانه دیگر در منطقه وجود دارد که تصویر آن‌ها هم تار شده است.

۳. زندان بومت در شهر مارسی

از دیگر مکان‌هایی که تصویر دقیق محل آن‌ها در گوگل ارث را به سختی می‌توان پیدا کرد و یا اصلا قابل مشاهده نیستند زندان‌ها هستند. برای مثال تصویر محل زندان بومت در مارسی کاملاً تار شده و دلیل آن هم مشخص نیست.

۴. دفتر مرکزی نیروهای ویژه لهستان

نیازی به فشار آوردن بیش از حد به چشمانتان نیست! همان طور که در تصویر بالا مشاهده می‌کنید دفتر مرکزی نیروهای ویژه لهستان در گوگل ارث تار نشان داده می شود و نمی توان تصویری واضح از آن داشت. بسیاری از مکان هایی که در گوگل ارث تیره و تار شده‌اند تاسیسات نظامی هستند. بنابراین حتی با وجود اینکه این مرکز در حومه کراکوف، یکی از بزرگترین شهرهای لهستان قرار گرفته شما نمی‌توانید آن را در گوگل ارث ببینید.

بیشتر بخوانید: برای مطالعه بیشتر مطلب «سفر مجازی به ۲۰۰ سال قبل با نقشه گوگل» را بخوانید.

همچنین بخوانید:

مسیریابی دوچرخه سواران با قابلیت جدید Google Maps

سوراخ لایه ازون جنوبگان بسیار عمیق‌تر و وسیع‌تر شده است

۷ نکته و حقیقت جالب در مورد سیاره مریخ

سفر مجازی به ۲۰۰ سال قبل با نقشه گوگل

بارش سنگ از آسمان سیاره فراخورشیدی

 

با مجله دانستنی دلتا همراه باشید