بندر لافت قشم ؛ مهمانی بادگیرها

به کارگیری بادگیرهای فراوان در ساخت خانه‌ها، باعث شده تا این روستا به بندر بادگیرها مشهور شود. تزیینات کمی از جمله اشکال اسلیمی (طرح‌های گیاهان و ساقه‌های مارپیچ) نیز در آن‌ها مشاهده می‌شود.

مقاصد دیدنی بسیاری در آب‌های خلیج فارس وجود دارد که بندر لافت قشم یکی از آن‌هاست. روستای زیبای لافت در یکی از تماشایی‌ترین جزایر ایران قرار دارد و جاذبه‌های طبیعی و تاریخی بسیاری را در خود جای داده است. یکی از قدیمی‌ترین روستاهای ایران. معماری کویری و استفاده از بادگیر در معماری آن یکی از جلوه‌های بی‌نظیر عکاسی است و امکان بازدید از جنگل‌های حرا را هم دارد. گشت و گذار در روستا، قایق سواری و عکاسی در روستای لافت همیشه برای گردشگران لذت بخش بوده و خواهد بود.

جاذبه های گردشگری بندر لافت

• بادگیرهای روستا

  به کارگیری بادگیرهای فراوان در ساخت خانه‌ها، باعث شده تا این روستا به بندر بادگیرها مشهور شود. تزیینات کمی از جمله اشکال اسلیمی (طرح‌های گیاهان و ساقه‌های مارپیچ) نیز در آن‌ها مشاهده می‌شود.

• بام بندر لافت

  یکی از دیدنی‌ترین قسمت‌های روستای لافت، محلی موسوم به بام لافت است که در میان دو بافت قدیمی و جدید روستا قرار گرفته است و امکان تماشای چهره دیروز و امروز لافت را برایتان فراهم می‌کند.

  

• جنگل های حفاظت شده حرا

  جنگل های حفاظت شده حرا یکی از شاهکارهای طبیعت در جزیره قشم هستند که شهرت جهانی دارند و درختان مانگرو که با آب شور و شرایط نامناسب به راحتی کنار می‌آیند در آنجا می‌رویند. برای رفتن به حرا باید سوار قایق شوید و به همراه یک راهنمای محلی مسیر کوتاهی را طی کنید.

• قلعه نادری لافت

  قلعه مخروبه‌ای نزد اهالی با عنوان قلعه نادری یا نادرشاهی شناخته می‌شود. آثاری از باروی قلعه، ۳۰ حلقه آب شیرین، ۳ برکه آب، ۲ آب انبار قدیمی و باقیمانده ۴ برج، از آن بر جای مانده است.

• قلعه پرتغالی های بندر لافت

  یکی دیگر از دیدنی‌های بندر لافت، قلعه پرتغالی‌هاست که در کنار گورستان قدیمی روستا قرار دارد. این قلعه به دستور آلفونسو آلبرکرک، دریانورد پرتغالی در سال ۱۵۰۷ میلادی ساخته شد. پرتغال به مدت ۱۱۰ سال بر راه بازرگانی دریایی بین هند و اروپا تسلط داشت و در این مدت سازه‌های زیادی در جنوب ایران ساخته شد.
  

• آب انبارهایی با سقف گنبدی

  آب انبارها نقش مهمی در تامین آب شیرین سواحل جنوبی ایران دارند. مردم آن را با عنوان برکه، به معنای محل ذخیره آب باران، می‌شناسند. حدود ۳۴ برکه با سقف‌های گنبدی شکل و سفید رنگ در آنجا وجود دارد. برکه سنگی لافت یکی از دیدنی‌ترین آن‌هاست که در کنار چاه‌های تلا و قلعه نادری قرار دارد و تاریخ ساخت آن به ۴۰۰ سال پیش باز می‌گردد.

• اسکله باستانی

  در بندر لافت آثاری از یک اسکله‌ وجود دارد که ساخت آن به دوران مادها، هخامنشیان و ساسانیان برمی‌گردد و با سنگ‌های لبه‌دار ساخته شده است.

• اکوموزه بندر لافت

  درست رو به روی بندرگاه، موزه‌ای وجود دارد به نام اکوموزه لافت که زندگی مردم لافت و معماری سنتی خانه آن‌ها را به نمایش گذاشته است. اتاقی به نام بادگیر در موزه وجود دارد که با رفتن درون آن با کارکرد بادگیر و هوای مطبوعی که ایجاد می‌کند آشنا می‌شوید.
  برای دیدن دیگر مقاصد گردشگری به صفحه گردشگری مجله دلتا مراجعه کنید.

 

خانه های تاریخی تبریز که احتمالاً ندیده اید !

یکی از خانه های تاریخی تبریز خانه پروین اعتصامی یکی از بنام‌ترین شاعران معاصر است و خانه‌ای که او تا ۷ سالگی در آن زندگی کرد امروزه به یک موزه تبدیل شده است.

دیدن خانه‌ های تاریخی معروف و یا خانه اشخاص مشهور شخصی همیشه برای گردشگران و دوستداران تاریخ خیلی جالب است. برخی شاعران که گاه شعرهایشان رفیق خلوت ما بوده و می‌دانیم آن‌ها هم جایی در خلوت خانه‌هایشان این اشعار را سروده‌اند. یا خانه کسانی که تاریخ را زیرو رو کرده‌اند و فرهنگ ما را غنی‌تر ساخته اند. اگر قصد سفر به آذربایجان و به طور خاص تبریز را دارید فرصت دیدن خانه های تاریخی تبریز را به خود بدهید. به محله های قدیمی سر بزنید و ده‌ها عکس بی نظیر برای خود به ثبت برسانید.

خانه های تاریخی تبریز

• خانه استاد شهریار

  اینجا خانه سراینده حیدربابایه سلام است. یکی از شاهکارهای ادبیات ترکی که امروزه به موزه تبدیل شده است. پس از مرگ استاد در شهریورماه سال ۶۷ شهرداری تبریز این خانه را خرید و با تمام یادگاری‌ها و لوازم زندگی و وسایل شخصی او و حتی دست خط این شاعر بزرگ، آنجا را برای دید عموم آزاد گذاشت. فراموش نکنید در بازدید از خانه‌ استاد شهریار سه‌تار معروف این شاعر بزرگ را هم حتماً ببینید.
  آدرس خانه استاد شهریار: تبریز، محله‌ی مقصودیه، خیابان ارتش‌ جنوبی، ‌کوچه‌ مقصودیه‌‌
  

• خانه تاریخی پروین اعتصامی

  یکی دیگر از خانه های تاریخی تبریز خانه پروین اعتصامی یکی از بنام‌ترین شاعران معاصر است و خانه‌ای که او تا ۷ سالگی در آن زندگی کرد امروزه به یک موزه تبدیل شده است. بنایی دوطبقه و مربوط به اوایل دوره‌ پهلوی است و تقریباً شکل اولیه خود را حفظ کرده است. حیاط خانه سرسبز است و حوض آب زیبایی دارد. زیر زمین خانه از حوض‌خانه با سقف کلیل آذری و اتاق‌هایی گهواره‌ای شکل، تشکیل شده است. وقتی برای بازدید از این خانه می‌روید مجسمه‌ تمام قد پروین اعتصامی را خواهید دید که در ابتدای پله‌های ورودی ایستاده است.
  آدرس خانه پروین اعتصامی: تبریز، محله‌ ششگلان، خیابان عباسی، جنب مسجد میرآقا، کوچه ساوجبلاغی، پلاک ۶
  

• خانه تاریخی امیر نظام گروسی

  این‌جا یکی از زیباترین خانه های تاریخی تبریز و حتی آذربایجان است. این خانه امروزه به موزه قاجار تبدیل شده است؛ چرا که منزل شخصی امیر نظام گروسی دیپلمات، سفیر و نویسنده دوران قاجار بوده است. در دوران ناصرالدین شاه و در دو طبقه بنا شده‌است. ایوان آن ۱۶ ستون دارد و با سرستون‌هایی زیبا تزئین شده است. از اندرونی و بیرونی تشکیل شده و حوضی وسط حیاط است. پنجره‌های مشبک، شیشه‌های رنگی، گچ‌بری‌ها و آینه‌کاری‌های داخلی عمارت هم از زیبایی‌های این خانه‌ هستند.
  تالار سکه، تالار بافته، تالار چینی، تالار آبگینه، تالار فلزات، تالار موسیقی، تالار خاتم در طبقه اول و تالارهای سنگ، اسلحه، رجال و فرامین، معماری و شهرسازی و قفل و فانوس در زیرزمین قرار گرفته است.
  آدرس خانه امیر نظام گروسی: تبریز، محله ششگلان، خیابان شهریار، پشت مقبره الشعرا، جنب بیمارستان کودکان و مدرسه‌ی شیخ عطار
  

• خانه حریری تبریز

  یکی از دیدنی‌ترین خانه های تاریخی تبریز هم همین خانه حریری است. نقاشی‌های دیواری خانه‌ حریری که به سبک قاجار است در این خانه بسیار طرفدار دارد. وجود گردشگران و عکاسان زیادی در این خانه‌‌ آنجا را به یکی از شلوغ‌ترین خانه‌های زیبای آذربایجان‌شرقی تبدیل کرده است.
  این خانه، حیاط اندرونی، بیرونی و دو بلوک خانه دارد که نقاشی‌های نمای بیرونی ساختمان داستان‌های اساطیری را عنوان می کنند مانند یوسف و زلیخا. سقف آن مزین به مینیاتور ایرانی است. در سال ۱۳۷۷ ثبت ملی شده و دسترسی آن بسیار راحت است.
  آدرس خانه حریری: تبریز، خیابان تربیت تبریز، کوچه‌ نور هاشمی، پلاک ۱۳۲
  

• خانه تاریخی بهنام تبریز

  یکی از قدیمی‌ترین خانه های تاریخی تبریز خانه‌ بهنام است و در اواخر دوران زندیه و اوایل دوره‌ قاجار بنا شده. هرچند این بنا به بزرگی خانه‌های قاجاری کاشان نیست اما تمام زیبایی‌های معماری ایرانی مثل گچ‌بری، نقاشی‌های روی دیوار، پنجره‌های ارسی، اندرونی و بیرونی، زیرزمین و حیاط مزین به حوض را در دل خود جای داده است.
  در دوره‌ ناصرالدین شاه این بنا یک بار بازسازی شد و نقاشی‌های سبک قجری آن هم مربوط به همین دوران است.
  آدرس خانه بهنام: تبریز، میدان ساعت، محله‌ مقصودیه (برای ورود به آن باید از دالان پشت خانه در کوچه‌ی مشیر وارد شوید.)
  پیشنهاد مطالعه: برای آشنایی با میدان ساعت “میدان ساعت تبریز، مقصد ثابت گردشگری” را مطالعه کنید.
  

• خانه صرافلار ( موزه سفال)

  خانه صرافلار هم یادگاری از دوران قاجار است. متعلق به خاندان صرافلار که آخرین ساکنین آن، خانواده‌ علوی بوده‌اند. در حال حاضر متعلق به میراث فرهنگی تبریز است. از سال ۱۳۷۴ به نمایشگاه و خانه‌ سفال تبریز تبدیل شد و موزه سفال نام گرفت. شامل بخش‌های مختلفی از جمله نمایشگاه دائمی، حوضخانه ( که در آن جلسه‌های فرهنگی و هنری برگزار می‌شود)، فروشگاه دائمی و کلاس‌های آموزشی است.
  زیر زمین و طبقه‌ فوقانی دارد و ایوان آن با ستون‌های گچ کاری شده و حیاط آن با باغچه های با صفا و حوض مزین است.
  آدرس خانه‌ی صرافلار: تبریز، خیابان شمس تبریزی، ایستگاه گرو، کوچه‌ی صرافلار، کوچه‌ی شهید نوروزی، پلاک ۱۰۰
  

  برای دیدن جاذبه های گردشگری به مجله گردشگری مان در مجله دلتا مراجعه کنید.

 

ساحل درک ؛ پیوند کویر و دریا

ساحل درک بسیار تمیز است. هیچ نشانه‌ای از زباله دیده نمی‌شود. درک به پاک‌ترین ساحل ایران مشهور است. زیباست و حیف است آن را نبینیم.

نمی‌دانم ترکیب عجیب کویر، نخل و دریا را دیده‌اید؟ وقتی که دریا از دور نمایان می‌شود، صحنه بسیار زیبایی برای گردشگران خواهد بود که ده‌ها، حتی بیشتر تصویر را برای عکاسی مقابل چشمانتان قرار می‌دهد. درست شبیه عکس‌های رویایی که قبلاً از این منطقه دیده بودید، نخل‌های بلند قد که شاخصه کویر است و ساحل زیبا و آن دریای شگفت‌انگیز که همه به یکدیگر دوخته شده‌اند. امروز به ساحل درک می‌رویم. فقط اینجاست که می‌توانید این همه زیبایی را کنار هم ببینید. درست خواندید. ساحلِ دَرَک چابهار، در جنوب شرقی استان سیستان و بلوچستان و در روستایی به همین نام قرار گرفته است. با ما همراه باشید.

روستای درک

برای آن که به این ساحل زیبا برسید باید به ۱۷۰ کیلومتری شهر چابهار و در امتداد مسیر سواحل مکران و در فاصله ۱۰ کیلومتری از روستای زرآباد بروید. روستای درک همان‌جاست. جایی که کویر و دریا به یکدیگر دوخته شده‌اند. یک زمین پوشیده از نخل که به کازابلانکای ایران معروف است. می‌توان گفت دیدن ساحل درک برای همه گردشگران از واجبات است.

مردهای درک بلوچ هستند. پیراهن‌های سفید بلند بر تن دارند. لباس زنان‌شان رنگارنگ است. پر از سوزن دوزی‌های دیدنی است و پر نقش و نگار. درک ۱۰۴خانواده دارد. همگی مهمان‌نواز و خونگرم هستند. گردشگری بخشی از درآمد روستایی‌ها به شمار می‌رود. پس خوب است غذاهای محلی‌شان را سفارش دهید که زنان روستا آن‌ها را می‌پزند. قیمت گرانی هم ندارند.

ساحل درک

گفتیم در ساحل درک ، کویر و دریا به هم پیوند می‌خورند. فکرش را بکنید! سواحل مرجانی، ماسه‌ای و صخره‌ای. همه با هم یک جا. یک ترکیب فوق‌العاده. این ساحل نزدیک اقیانوس هند است. ممکن است با این تفاصیل فکر کنید درک در محدوده‌ای خشک و بیابانی است. اما اشتباه نکنید. درک منابع آب شیرین دارد. زمین را دو متر بکنید هم به آب می‌رسید. همین موضوع باعث شده کشاورزی آن‌جا هم رونق بگیرد.

اتفاقاً جالب است به شما بگویم این‌جا، بهشت طبیعت‌گردان است. این ساحل بکر خیلی اتفاقی به عنوان یک پدیده گردشگری کشف شد. یکی از کاربران توییتر این کار را کرده است. او از بومیان محدوده درک بود. عکس‌های غروب و طلوع خورشید درک را منتشر کرد. بعد از آن گردشگران زیادی عاشق درک شدند.

ساحل درک بسیار تمیز است. هیچ نشانه‌ای از زباله دیده نمی‌شود. درک به پاک‌ترین ساحل ایران هم مشهور است. غروب این ساحل بسیار زیباست، درختان نخل در پس‌زمینه نارنجی آسمان و انعکاسی که خورشید در آب انداخته است بسیار لذت بخش است. ستارگان بی‌شمار هم که دست کمی از آسمان کویر ندارند، کنار ترکیب ماه و نخل‌ و دریا به شکل دیوانه کننده‌ای می‌درخشند.

روستای درک کجاست؟

باید به استان سیستان و بلوچستان بروید و به چابهار برسید. خط ساحل را در کنار دریای عمان پیش بگیرید و به سمت شهر کنارک برانید. دهستان زرآباد شرقی را پیدا کنید. بهشت گمشده ایران همان‌جاست. روستای درک. بار و بندیل‌تان را ببندید. به سیستان و بلوچستان سفر کنید. شگفت‌انگیزترین چشم‌انداز دنیا منتظر شماست. ساحل درک ۱۷۰ کیلومتر با چابهار فاصله دارد. از روستای درک نیز ۱۰ کیلومتر دورتر است.

اقامت در روستای درک

ساحل درک تازه کشف شده است. هنوز امکانات گردشگری زیادی آن‌جا نیست. می‎توانید روی سکوهای ساحل چادر بزنید. همچنین می‌توانید به خود روستای درک بروید. در خانه‌های روستایی با هزینه‌ای معقول اقامت کنید. به نفع روستاییان هم هست. فروشگاه و پمپ بنزین دور است. حواستان به نیازهای فوری خودتان باشد.

تور روستای درک

چابهار و آن حوالی، از خنک‌ترین بنادر دنیا است. بنابراین خیلی از تورهای گردشگری برنامه سفر خود را به روستای درک از اوایل زمستان تا اواخر بهار می‌چینند. برای این که از همه جذابیت‌های این روستا و ساحل زیبای آن بهره ببرید می‌توانید در تور روستای درک و یا تور چابهار نام‌نویسی کرده و با کلی خاطره خوب بازگردید. درک از نیمه زمستان تا نیمه‌های بهار عالی است. اوایل پاییز تا نیمه‌های آن هم زمان خوبی است. هوا و چشم‌اندازهای منحصربه‌فردی خواهید دید.

حرف آخر

سیستان و بلوچستان و ساحل درک دیدنی و لذت‌بخش است. پس خوب است سعی کنیم به طبیعتش آسیب نزنیم. زیبایی‌های زمین برای همه نسل‌هاست. در ساحل درک غریق نجات وجود ندارد. امکانات پزشکی و کمک‌های اولیه دور است. حتی اگر شناگر حرفه‌ای هستید باز هم لطفاً به آب نزنید. خودتان را به دردسر نیندازید. به ریسکش نمی‌ارزد. به علاوه خبر خوب این که کلنگ احداث کمپ گردشگری در روستای درک به زمین خورده است. با احداث یک کمپ، رفاه عمومی گردشگران منطقه بالاتر می‌رود و امکان اقامت و شب‌مانی راحت‌تر هم مهیا می‌شود.

برای خواندن مطالب بیشتر گردشگری به مجله دلتا مراجعه کنید و مجله گردشگری آن را حسابی بگردید.

دشت میشان کجاست ؟

هرچند که برخی، بهار تا اواسط تابستان را بهترین زمان برای سفر به دشت میشان می‌دانند اما بیشتر خانواده ها در بهار، عکاسان در پاییز و همه کوهنوردان معمولاً زمستان را برای سفر به دشت میشان انتخاب می کنند. از سویی زمستان‌های این دشت به شدت دیدنی است.

همدان تاریخ دور و طولانی‌ای دارد و جاذبه‌های تاریخی و فرهنگی زیاد. اما علاوه بر جاذبه‌های تاریخی، طبیعت بی‌نظیری هم دارد که اگر از علاقمندان به ایران بکر هستید، دشت میشان در استان همدان را حتما در لیست سفرهای خود داشته باشید. یکی از دشت‌های رویایی و بهشتی ایران، در دامنه‌های کوه الوند که از جاذبه‌های گردشگری استان همدان حساب شده و مجله گردشگری امروز شما را به دیدن دشتی از زیبایی‌ها دعوت می‌‌کند. با مجله دلتا بمانید.

دشت میشان همدان

در انتهای یک جاده زیبا، دشتی سرسبز با نام دشت میشان قرار گرفته که در بهار و پاییز شکوه نقاشی خدای خالق را به نمایش می‌گذارد. تابستانش سبزِ سبز است و زمستانش سپیدِ سپید. اصلا جلوه‌ای خاص دارد. این دشت یک زیبایی چهار فصل است. زیبایی زمستانه آن مدیون برف و یخ، و بهار و تابستانش با چمنزار و گل‌های کوچک زرد پر شده است. منظره‌ چشم‌نواز و دیدنی پاییزش را هم که دیگر برایتان نگویم. در مسیر صعود به قله‌ زیبای الوند است و یکی از زیباترین جاهای دیدنی همدان.

دشت میشان کجاست ؟

دشت میشان ۱ هکتار مساحت دارد. گفتیم که در مسیر صعود به کوه الوند است و برای رسیدن به آن  باید از جاده‌ای بگذرید که در انتهای آن آبشار گنجنامه و کتیبه تاریخی هخامنشی قرار دارد، آبشار و کتیبه‌ای که هر کدام زیبایی‌های خاص خودشان را دارند. مسیر کوهنوردی به الوند هم از همین‌جا شروع می‌شود تا به دشت میشان برسید. علاوه بر کوهنوردی و کوهپیمایی در این منطقه دیدن زندگی عشایر هم در دامنه‌های شمالی الوند باید برایتان جالب باشد.

این دشت یکی از جاذبه‌هایی در همدان است که هر روزه طبیعت‌گردان و کوه‌پیمایان بی‌شماری به آن‌جا سر می‌زنند. جایی در طول دره زیبا و خرمِ عباس آباد که پر است از منظره باغ‌ها و درختان بلند که پاییزش بسیار شکوهمند است.

 

مسیر دشت میشان

البته مسیر رسیدن به دشت میشان فقط کوهپیمایی نیست و برای رسیدن به آن دو راه وجود دارد و یکی از آن‌ها کوهپیمایی است. دیگری استفاده از تله کابین است.

اگر از کوهنوردان هستید، هرچه به سمت قله الوند بالاتر بروید، منظره‌ پشت سرتان زیباتر و چشم‌نواز‌تر می‌شود. در این مسیر دو پناهگاه کوهنوردی هم وجود دارد که مدت‌ها پیش ساخته شده‌اند و استراحت کردن در این ایستگاه‌ها، خالی از لطف نیست. به علاوه می‌توانید عکس‌های بی‌نظیری را هم برای خود ثبت کنید.

پناهگاه اول یک بالکن با نمای بسیار زیبای دره است که اگر در روزهای ابری روی آن بایستید، شاهد منظره خارق‌العاده اقیانوس ابر خواهید بود.

اگر انتخابتان هم تله‌کابین باشد، گنج‌نامه در ایستگاه دوم آن قرار گرفته و منظره‌ای فراموش نشدنی را از آن بالا خواهید دید. منظره‌ای شبیه به یک کارت پستال که شما برفراز آن در حال حرکت هستید.

جاذبه های گردشگری دشت میشان

خود دشت میشان همدان یک مقصد گردشگری است. عبور کردن از مسیری که برایتان گفتیم هم برای گردشگران و کوهنوردان جاذبه خاصی است. اما اگر دنبال یک مکان خاص به عنوان جاذبه گردشگری دشت میشان می‌گردید، مسیر کاروان‌روی هخامنشیان، که پادشاهان و همراهانشان از آن عبور می‌کردند، باید برایتان جالب باشد.

از سویی این مسیر شما را به کتیبه باستانی گنج نامه خواهد رساند. کتیبه‌ای متعلق به عصر داریوش و خشایار شاه، دو پادشاه بزرگ هخامنشی است.

در نزدیکی آبشاری به ارتفاع ۱۲ متر قرار دارد قدمتی چندین هزار ساله دارد.

پیشنهاد مطالعه: می‌توانید برای آشنایی بیشتر با گنجنامه مطلب “دهکده گنجنامه همدان” را مطالعه کنید.

از سویی گاهی آبشار گنجنامه هم مانند آبشار یخی هملون یخ می‌زند و اگر علاقمند به یخ نوردی باشید می‌توانید به آن هم صعود کنید.

دهکده کول میشان کجاست؟

بارها شده که به جای دشت میشان همدان عبارت دهکدهکول میشان را شنیده باشید. کول روستایی از توابع بخش میانکوهِ شهرستان اردلاست. در استان چهارمحال و بختیاری واقع است، در ۷۰کیلومتری جنوب غربی مرکز استان (شهرکرد) واقع شده و با دشت میشان همدان هم نسبتی ندارد.

فصل سفر

هرچند که برخی، اوایل بهار تا اواسط تابستان و اواسط مهرماه تا اواخر ابان را بهترین زمان برای سفر به دشت میشان میدانند اما بیشتر خانواده ها در بهار، عکاسان در پاییز و همه کوهنوردان معمولاً زمستان را برای سفر به دشت میشان انتخاب می کنند. از سویی این دشت در زمستان به قدری دیدنی است که، تماشای دشت سپید‌پوش میشان در زمستان، یکی از فراموش نشدنی ترین تجربه سفر های آن‌هاست.

آدرس دشت میشان همدان

از تهران به سمت همدان را طی چهار ساعت رانندگی کنید. آنجا از میدان امام به سمت میدان قائم حرکت کنید و پس از رسیدن به میدان قایم سمت راست بروید. کمی بالاتر یک دوراهی است که یکی به سمت عباس آباد و دیگری به سمت گنج نامه می‌رود.

مسیر گنج نامه را که ادامه دهید به ابتدای مسیر کوهپیمایی خواهید رسید. حالا یا می توانید تا دشت را به کوهنوردی بپردازید و جایزه تان دشت خواهد بود؛ ویا با تله کابین به دشت میشان می روید و از تصاویر لذت می برید. عکس های زیادی را از عشایر بین راه هم می توانید برای آلبوم خاطراتتان به همراه بیاورید.

 

 

آخر هفته در روستای شهرستانک ؛ جاهای دیدنی کرج

از کنار کاخ ناصری رودخانه‌ای می‌گذرد که از چشمه گله گیله جاری‌است. مسیر 15 کیلومتری را طراوت می‌بخشد و معمولا در عکس‌های روستای شهرستانک ترکیب درختان سر به فلک کشیده را کنار این رودخانه دیده‌اید.

روستایی در شمال کوه توچال تهران و در جاده چالوس قرار گرفته است که قدمت آن به ۳۰۰۰ سال می‌رسد. منبع آب و چشمه‌ای پر آب دارد و مردم را گرد هم آورده. منطقه‌ای خوش آب و هوا با ۵۰۰ هکتار مساحت. ترکیبی چشم‌نواز از تاریخ و طبیعت حیرت‌انگیز است و ناصرالدین شاه هم به راحتی از آن نگذشته و کاخی در آن ساخته است. مجله گردشگری مان امروز به روستای شهرستانک می‌رود. مقصدی مناسب برای دوری از دغدغه‌ها و روزمرگی. برای آخر هفته‌ای فرح بخش با مجله دلتا بمانید.

شهرستانک کجاست؟

شهرستانک روستایی از توابع آسارای کرج است و در مرز دو استان تهران و البرز قرار گرفته. فاصله کمی با تهران و کرج دارد، گردشگران بسیاری سالانه به آن جذب می‌شوند. این روستا جاده‌ای کوهستانی، دره‌ای سرسبز، باغ‌های میوه و کوچه‌ باغ‌هایی زیبا دارد که در سفرتان می‌توانید از قدم‌زدن در آن‌ها لذت ببرید. از روستایی که در هر صورت برای رسیدن به آن باید راهی جاده چالوس شوی، مجبوری به جاده چالوس بزنی، توقعی جز زیبایی محض سراغ دارید؟! مسیر پیچ در پیچ و کوهستانی که تقصیر بیش از نیمی از خاطرات سفرمان به شمال، بر گردن اوست.

جاهای دیدنی روستای شهرستانک

• کاخ ناصری روستای شهرستانک

  کاخ شهرستانک عمارت ییلاقی‌ ناصرالدین‌شاه قاجار است. وقتی که نتوانست از آب‌ و هوا و طبیعت بی‌نظیر این روستا بگذرد. کاخ ناصری معروف‌ترین جاذبه این روستاست که به دستور او در انتهای دره شهرستانک که گله گیله نام دارد بنا شد. برخی محلی‌ها می‌گویند یکی از زنان ناصرالدین شاه در این کاخ به خاک سپرده شده است!
  
  عمارت ناصری شامل یک ساختمان دو طبقه (دیوانی یا بیرونی) و یک ساختمان یک طبقه (حرمسرا یا اندرونی) بود و با دیوار از هم جدا شده بودند. کاخ شهرستانک از شهریور ۱۳۷۶ جزو میراث فرهنگی است و در فهرست آثار ملی ایران قرار دارد. کمی آن طرف‌تر از روستا و در کنار رودخانه قرار دارد. باید از روستا خارج شوید و به سمت کوچه باغ‌ها بروید. اینجا ورود با اتومبیل ممنوع است و باید پیاده وارد آن شوید. تابلوهای راهنما شما را به آن می‌رساند.

اگر قصد رفتن به کاخ شهرستانک را دارید تصور نکنید با یک عمارت شاهانه طرف هستید، این روزها این کاخ که زمانی جلال و شکوه داشته به خرابه‌ای بدل شده که دیوارهایش پر است از دیوارنوشته‌هایی که گردشگران نوشته‌اند. در و پنجره‌ها و ستون‌های شکسته تصویر قشنگی از یک مکان تاریخی نیست.

• چشمه گل گیله

  از کاخ ناصری که به سمت شمال حرکت کنید، به چشمه زلالی به نام گله گیله یا گل کیله می‌رسید. از زیر سنگی می‌جوشد و به رودخانه می‌ریزد. اگر برای کمپ زدن آمده‌اید می‌توانید ناهار خود را اینجا بخورید، اطراف این چشمه درختان میوه و طبیعت زیبایی دارد. اگر در فصل زیبای زمستان به اینجا بیایید، یک تابلوی نقاشی زمستانه را در برابر خود خواهید دید.

• قلعه دزدبند شهرستانک

  بقایایی از یک بنایی تاریخی دیگر روی بلندترین قله کوه شهرستانک، دیده می‌شود. از دوران ساسانیان باقی مانده و فقط پایه‌های اتاق‌ها و قسمتی از سقف یک اتاق آن باقی است. کاربری واقعی این بنا مشخص نشده و نام آن  قلعه دختر یا قلعه دزدبند است. سفال‌های یافت شده آنجا، بنا را به دوره اسلامی ربط می‌دهد. باید به سمت کوه شاه نشین که دقیقا در پشت کاخ ناصری قرار دارد بروید و بعد از نیم ساعت به قلعه خواهید رسید.
  

• کتیبه ناصری شهرستانک

  کاخ ناصری را که به سمت ضلع شرقی‌اش بروید، سنگی عظیم با ارتفاع حدود ۴ متر خواهید دید. نوشته خوانایی ندارد؛ اما روایتی محلی می‌گوید این سنگ در زمان ناصرالدین شاه از صخره مشرف به کاخ او جدا شده و به اینجا پرت شده است. از آنجا که صدمه‌ای به کاخ نزده، ناصرالدین شاه دستور می‌دهد شرح این واقعه را بر روی همان سنگ بنویسند.

• درخت اورس روستای شهرستانک

  درختانی با قدمت بسیار که هویتی افسانه‌ای دارند را اُرس می‌نامند. درخت اورس شهرستانک که محلی‌ها آن را هورست هم می‌نامند به ۲۸۰۰ سال پیش باز می‌گردد و از دیدنی‌های روستا به شمار می‌رود. ارتفاع این درخت به ۱۷ متر می‌رسد و عرض آن تقریبا ۱۴ متر است.
  برای رسیدن به این درخت به سمت جنوب شرقی روستا راهی شوید و به یک مسیر خاکی برسید و بعد از حدود ۲۰ دقیقه این درخت زیبا را خواهید دید. اینجا تابلو راهنمایی ندارد و خوب است برای رسیدن به آن از محلی‌ها کمک بگیرید.
  

• رودخانه و آبشار

  از کنار کاخ ناصری رودخانه‌ای می‌گذرد که گفتیم از چشمه گله گیله جاری‌است و راهیِ دل روستا می‌شود. مسیر ۱۵ کیلومتری را طراوت می‌بخشد و فضایی روح افزا ایجاد می‌کند. معمولاً در عکس‌های روستای شهرستانک ترکیب درختان سر به فلک کشیده را کنار این رودخانه دیده‌اید.

  اگر در امتداد کاخ ناصری مسیر رودخانه را دنبال کنید قبل از رسیدن به چشمه، آبشار کم ارتفاع و عریضی را خواهید دید که سقوط آب چشم نوازی را به شما نشان می‌دهد و موسیقی دل انگیزی برایتان می‌نوازد.
  

آدرس روستای شهرستانک

آدرس: استان البرز، شهر کرج، جاده چالوس، منطقه آسارا، نرسیده به گچسر

سواری شخصی: می‌توانید وارد جاده کرج – چالوس شوید. اگر از کرج بیایید، بعد از حدود ۴۴ کیلومتر رانندگی و گذر از روستای آسارا، نرسیده به گچسر، به دوراهی شهرستانک که در سمت راست‌تان است می‌رسید. تابلویی مسیر را به شما نشان می‌دهد. حدود ده دقیقه بعد در روستا خواهید بود.

اگر از محور چالوس – کرج به شهرستانک می‌روید، بعد از گچسر و نرسیده به آسارا، تابلوی شهرستانک در سمت جاده نمایان خواهد شد.

قبل از روستا، باید در محوطه‌ای خودروی خود را پارک کنید و با کمی پیاده‌روی به روستا برسید.

 وسایل نقلیه عمومی: به اینکه سفر خود را از کجا به سمت شهرستانک آغاز می‌کنید، راه‌های متفاوتی وجود دارد. فقط کافی‌است بدانید: باید از تاکسی‌ها و اتوبوس‌هایی استفاده کنید که از جاده چالوس می‌گذرند تا بتوانید در دو راهی شهرستانک پیاده شوید. پس از پیاده شدن ماشین‌های گذری شما را به روستا می‌برند و یا اینکه اگر پیاده گرد یا گردشگر حرفه‌ای هستید، می‌توانید مسیر را تا رسیدن به روستا پیاده طی کنید.

* مسیر کوهنوردی

این یک مسیر پیشنهادی برای کوهنوردان است. از قله توچال به سمت شهرستانک و بالعکس مسیر صعودی متفاوتی وجود دارد. انتهای روستای شهرستانک بن بست است و به سه درّه منتهی می‌شود. یکی از این دره‌ها به سمت قله توچال می‌رود و دقیقا همان مسیری‌است که کوهنوردان از آن به روستا می‌آیند.

مسیر از سمت غرب توچال پس از طی حدودا یک ساعت شما را به قله شاه نشین می‌رساند. از این قله پس از یک ساعت و نیم پیاده روی به روستای شهرستانک خواهید رسید. در ابتدا به کاخ ناصری می‌رسید و از آن به بعد می‌توانید حسابی به گشت و گذار بپردازید.

* تور شهرستانک

ممکن است بخواهید به راحتی به شهرستانک بروید، حتی رانندگی هم نکنید. بنابراین استفاده از تور شهرستانک به مقصد این روستا گزینه بی‌نظیری برایتان خواهد بود. معمولا از مبدا تهران و کرج برگزار می‌شوند و نقاط گردشگری را با راهنما حسابی خواهید گشت.

اقامت در شهرستانک

متاسفانه اقامت در شهرستانک، امکانات چشمگیری ندارد. می‌توانید در یکی از شهرهای نزدیک بمانید یا برای سفری یک روزه به شهرستانک، برنامه‌ریزی کنید. تهران، کرج، مرزن آباد و … انتخاب خوبی است.

کمپینگ اما در طبیعت شهرستانک بی‌نظیر است. لوازم کمپینک خود را بردارید و مثلاً در محوطه کاخ ناصری، در آلاچیق‌ها و یا کنار رودخانه اقامت کنید.

اجاره ویلا در شهرستانک

ممکن است بخواهید در هر صورت و بدون آشنایی با کمپ‌زنی در این روستا بمانید. در این صورت، اجاره ویلا در شهرستانک امکان‌پذیر است و می‌توانید برای ماندن خود در یک آخر هفته عالی برنامه ریزی کنید.

طاق بستان کرمانشاه ؛ ناگفته‌ های سنگ‌ های خاموش

طاق بستان یکی از بی‌نظیرترین یادگارهای این دیار است که از دوره ساسانیان مانده و می‌توان ساعت‌ها به آن خیره شد و از نقش نقش آن ناگفته‌ها شنید.

شاید طاق بستان کرمانشاه را مجموعه‌ای از سنگ نگاره‌ها و سنگ نوشته‌های مربوط به دوره ساسانی بشناسید که در محله طاق بستان در شمال غربی شهر کرمانشاه قرار دارد. اما این همه ماجرا نیست. مجله گردشگری مان به این یادگار کهن دیارمان سر زده تا ببیند چه چیزی برای گفتن دارد. با مجله دلتا همراه شوید.

اهمیت طاق بستان

محوطه طاق بستان به قرن سوم میلادی می‌رسد. یکی از ارزشمندترین آثار تاریخی ایران و حتی جهان. تاج‌گذاری خسرو پرویز، تاج‌گذاری اردشیر دوم، تاج‌گذاری شاهپور دوم و سوم و چند سنگ نوشته یا کتیبه به خط پهلوی، مراسم شکار گراز توسط سوارکاران و نواختن موسیقی با آلات موسیقی چنگ و … همان نقوشی هستند که در دل سنگ‌های خاموش نهفته‌اند.

از سویی اینجا به دلیل وجود کوه و چشمه از دیرباز، تفرجگاه و محل شکار و نمایش قدرت شاهان بوده و امروزه هم با حال و هوای جذابش، بسیاری گردشگران را به سوی خود می‌کشاند. مردم محلی می‌گویند اینجا خنک‌ترین جای شهر و مکانی برای فرار از گرمای تابستان است.

اهمیت طاق بستان هنوز با شبهاتی مواجه است. اما پلکانی سنگی و دستکند در پشت طاق بستان وجود دارد که می‌گویند این پلکان کاربرد مذهبی داشته و بالا رفتن از آن برای انجام نیایش بوده است. اما از سوی دیگر برخی معتقدند که این پلکان را فرهاد کوه کن کنده است، هرچند آن‌ها از دوره پیش از ساسانی و مربوط به دوره مهرپرستی هستند.

دیدنی‌های طاق بستان کرمانشاه

 ۱. طاق بزرگ

طاق بزرگ، ۹ متر ارتفاع و ۷.۵ متر عرض و ۶.۵ متر عمق دارد و مهم‌ترین اثر مجموعه است. دیواره‌های داخلی ایوان تزیینات زیبایی دارند. قدمت آن به دوره خسرو دوم باز می‌گردد و به دلیل آن که نقش و نگارهای آن، نوع لباس‌ها و طلا و جواهرات دوره ساسانی را نمایش می‌دهد، اهمیت بسیاری دارد. نقوشی را در این طاق می‌توانیم ببینیم.

نقش تاج گذاری خسرو پرویز

این نقش در بخش بالایی دیوار قرار دارد و به طور کلی سه تندیس در آن دیده می‌شود:

• شاه در وسط
• فروهر یا موبد موبدان در سمت راست شاه در حالی که حلقه فر ایزدی (حلقه قدرت) را به شاه می‌دهد.
• آناهیتا – ایزدبانوی آب‌ها و نماد سرسبزی- در سمت چپ شاه آب و حلقه قدرت در دست دارد.

نقش سوار

در زیر نقش تاج گذاری، فردی سوار بر اسب حکاکی شده که هنوز کسی نمی‌داند دقیقا کیست! برخی مورخان اسلامی نیز این فرد را خسرو پرویز می‌دانند که سوار بر اسب خود «شبدیز» است. اسب در این نقش برجسته، کاملا زره پوشیده و قمقمه آبی بر بدنه‌اش آویزان است.

صحنه‌های شکارگاه سلطنتی

در دیواره‌های جانبی ایوان بزرگ شکارگاه سلطنتی را خواهید دید. آن‌ها نخستین تابلوی سنگی با رعایت قاعده و اصول نقاشی در جهان هستند و با ظرافت خاصی حک شده‌اند.

• صحنه شکار گوزن ها
  در سمت راست، قابی به ابعاد ۵.۸۰ در ۳.۹۰ متر است و  فیل‌بانانی را می‌بینیم که در سه ردیف، گله گوزن‌ها را به طرف شکارگاه هدایت می‌کنند. شاه سوار بر اسبش به نام شبدیز، در سه قسمت به نمایش درآمده.
• صحنه شکار گراز
  در این صحنه ۱۲ فیل با دو سوار در ۵ ردیف عمودی در حال رَم دادن گرازها از مخفیگاه باتلاقی به سوی نیزار هستند. قایقی با دو قایق ران و ۵ نفر که در حال کف زدن دیده می‌شود. شاه در قایقی ایستاده و در اطراف او نوازندگان زن حضور دارند. در جایی ۵ فیل سوار، گرازهای شکار شده را با استفاده از خرطوم فیل‌ها جمع آوری می‌کنند.

نقش برجسته محمد علی میرزا

محمد علی میرزا دولتشاه، پسر فتحعلی شاه بود که در قرن ۱۹ یادگاری از خود در طاق بستان به جای گذارد. به دستور او در کنار نقوش ارزشمند دوره ساسانی، تصویری از وی حکاکی شد. جالب آنکه این حکاکی آن قدرها هم جذاب از آب در نیامد. در این نقش صورتی چاق، ریشی بلند و سبیلی تاب‌دار دارد و بر تخت تکیه زده است.

نقش پسران محمدعلی میرزا

امام قلی میرزا معروف به عمادالدوله -پسر محمدعلی میرزا- در سمت راست محمدعلی میرزا، ایستاده است؛ در سمت چپ او محمد حسین میرزا ایستاده که جزییات صورتش از بین رفته است.

نقش خواجه باشی

در جلوی محمد علی میرزا، غلام او، «آغا غنی»، ایستاده و  تاج مخروطی بر سر دارد.

کتیبه های موجود در کنار نقش برجسته

شعری از «بسمل» شاعر کرمانشاهی به خط نستعلیق دیده می‌شود که محمد علی میرزا، خسرو پرویز را دربان خود خطاب کرده و خودش را شبیه موسی (ع) و طاق بستان را چیزی شبیه به کوه طور.

کوه طور جایی بوده که حضرت موسی به آنجا می‌رفته تا عبادت کند.

کتیبه‌ای به مضمون : اختصاصِ درآمد سه دانگ از مزارع «کبودخانی»، برای انجام مراسم عزاداری امام حسین (ع) دیده می‌شود که به دستور آقا غنی و توسط میرزا جعفر سنگ تراش خلق شده است.

۲. ایوان یا طاق کوچک

در میان نقش برجسته تاجگذاری اردشیر دوم و طاق بزرگ، فضایی مستطیل شکل قرار دارد که به ایوان کوچک مشهور است. در آن پیکره‌های شاپور سوم و پدرش شاپور دوم (دهمین و یازدهمین پادشاه ساسانی) به چشم می‌خورند. عرض آن ۵.۸، ارتفاع ۵.۳ و عمقش ۳.۵ متر است. در دو طرف ورودی این ایوان، دو ستون چهارگوش و بالای آن‌ها طاقی با قوس نیم دایره وجود دارد.

دو کتیبه به خط پهلوی هم دیده می‌شود که به نام شاه، نام پدر و پدربزرگ وی اشاره می‌کند.

۳. تاج‌گذاری اردشیر دوم

سومین بخش طاق بستان کرمانشاه تاج‌گذاری اردشیر دوم – نهمین شاه ساسانی- است که از دل آخرین کنده کاری سمت راست بیرون آمده. قدیمی‌ترین نقش برجسته طاق بستان است. قدمت این سنگ نگاره به سال‌های ۳۷۹ م تا ۳۸۳ م باز می‌گردد. نقوش زیر بر آن حک شده.

• اردشیر دوم -شاه ساسانی- در وسط
• اهورا مزدا در سمت راست
• میترا یا زرتشت در سمت چپ
• اسیری در پایین

دریاچه طاق بستان کرمانشاه

در پایین نقش‌ها، پای طاق بستان دریاچه کوچکی است که آبش از چشمه تامین می‌شود. به آن سراب طاق بستان می‌گویند که از هزاران سال پیش در اینجا جاری است. در تامین آب اهالی روستای طاق بستان نقش مهمی دارد و پس از سرریز شدن به رودخانه چم بشیر می‌ریزد. چندی پیش در دریاچه طاق بستان، قایق سواری هم امکان داشت اما امروز دیگر این امکان وجود ندارد.

ساعت بازدید طاق بستان

از ۹ صبح تا ۱۰.۳۰ شب می‌توانید برای بازدید از این مجموعه شگفت انگیز بروید.

آدرس طاق بستان کرمانشاه

کرمانشاه، بلوار طاق بستان

برای دسترسی با وسایل نقلیه عمومی می‌توانید از اتوبوس‌هایی استفاده کنید که در بلوار طاق بستان توقف دارند. اگر با وسیله شخصی هستید می‌توانید از اپلیکیشن‌های مسیریاب به بلوار طاق بستان برسید و یا می توانید از مردمان کرمانشاهی کمک بگیرید. از هرکس بپرسید راه را به شما نشان خواهد داد.

 

کاخ هشت بهشت ، جاهای دیدنی اصفهان

کاخ هشت بهشت به اندازه دو متر از سطح زمین بلند‌تر ساخته شده است و اطاق هـاى آن منقش و با گچ برى مزین است. در‌هایش خاتم سازى و سقف هایش زیباست.

امکان ندارد گردشگری حرفه ای، مسافر اصفهان و یا علاقمند به مکان های تاریخی باشید و هنوز گذرتان به کاخ هشت بهشت اصفهان نیفتاده باشد. مخصوصاً اگر به دیدن سی‌ و سه پل رفته اید مطمئنم که از سنگ‌ فرش‌ های چهار باغ به سمت بازار هنر راهی شده و به این باغ دیدنی کنار همین بازار سر  زده اید.

کاخ هشت بهشت کجاست ؟

از سمت سی‌ و سه پل بعد از ۵ دقیقه پیاده‌ روی به طرف چهارباغ عباسی، در سمت راست‌‌تان باغی وجود دارد که به هشت بهشت اصفهان معروف است. خوشبختانه امکان رانندگی در این مسیر دیگر وجود ندارد و برای بردن ماشین باید از خیابان باغ گلدسته در ضلع شرقی عمارت وارد شوید و سواری‌تان را همان جا پارک کنید و برای دیدن باغ هشت بهشت و کاخ آن بروید. از میدان نقش جهان با ۲۰ دقیقه پیاده‌روی از خیابان سپه و سپس گلدسته به اینجا می‌رسید. وارد فضای سبز آن شده و تا مقابل حوض پیش می‌روید. آنجاست که چشمتان به زیبایی این عمارت خواهد افتاد. با مجله دلتا بمانید.

امروز مجله گردشگری به این باغ بهشت سر زده است. جایی که زمان ساختش به دوره شاه‌ عباس اول بر می‌گردد که اصفهان به عنوان پایتخت صفویان انتخاب شد. در این پایتخت، خیابان چهار باغ و بوستان های متعددی احداث شد. تعداد آن ها به ده ها می‌رسید. اما امروز از آن همه فقط باغ هشت‌ بهشت و باغ چهل‌ ستون باقی مانده و بقیه از بین رفته‌اند.

پیشنهاد مطالعه: برای آنکه راجع به باغ چهل ستون هم اطلاعاتی بیابید می توانید مطلب “چهل ستون اصفهان ، یادگار دوره صفویان” را مطالعه کنید.

هشت بهشت

کمتر دیده شده که در شهرهای مدرن و پیشرفته باغی تاریخی درست در مرکز شهر هنوز پا برجا باشد. یکی از ویژگی‌ های باغ هشت ‌بهشت اصفهان این است که ضلع شرقی‌ آن شهرداری و ضلع غربی‌ اش بازار طلافروشی (بازار هنر) قرار گرفته و مردم برای میانبر زدن خیابان، از وسط این باغ سرسبز می‌گذرند. ناخداگاه همیشه شلوغ است و برای گردشگران هم خودنمایی می‌کند.

کاخ هشت بهشت درواقع کوشکی تاریخی‌است و  با نام های “عمارت هشت بهشت”، “هشت به هشت” و “هشت در بهشت” نیز خوانده می‌شود. همانطور که گفته شد چندین کاخ و کلاه فرنگی دیگر وجود داشت که از میان تمام آن ها چندی به یادگار مانده است. در زمان صفوی به آن لقب زیباترین کاخ عالم را داده بودند و از آن با عبارت “فرح انگیز تر از مجلل ترین کاخ های ممالک اروپایی” یاد می‌کردند. در فهرست آثار ملی ثبت شده است و  به صورت یک هشت ضلعی (هشت پهلو) ساخته شده است.

عمارتش معمولاً مورد توجه گردشگران است و کاخ هشت بهشت را معمولاً در ابتدای لیست گردشگری شان در اصفهان می‌نویسند. کاشی‌ کاری‌ هایی چشم نواز دارد که در دل خودش چندین داستان را به تصویر کشانده است. نقش هایی از شکار و تمثیل‌ هایی که ما را به یاد داستان های شاهنامه می‌اندازد.

اتاق‌ های زیادی در این کاخ هست که بعضاً داخل آن ها حوض وجود داشته است. دیوارهای اتاق‌ هایش آینه‌ کاری شده و سقفش معماری مسجد لطفعلی خان در میدان نقش‌ جهان را تداعی می‌کند. اصلاً در معماری‌ های کهن سقف ها از اهمیت زیادی برخوردار بوده‌اند، سقف این کاخ هم مانند بناهای دیگر این شهر زیبایی شگفت‌ انگیزی را به نمایش گذاشته است.

حوض مروارید هشت بهشت

کاخ هشت بهشت به اندازه دو متر از سطح زمین بلند‌تر ساخته شده است و اطاق هـاى آن منقش و گچبرى و در‌هایش خاتم سازى و زیباست. تاﻻر وسط گنبدى شکل است و میان آن حوضى هشت ضلعى از مرمر عالى بنا شده. به آن حوض مروارید می‌گویند. طورى حجارى شده است که وقتى آب از سوراخ هایش خارج می‌شود انگار دانه مروارید از آن بیرون می‌جهد.

تحلیل کاخ هشت بهشت

• شاید از خودتان بپرسید که چرا هشت بهشت؟ مگر هفت در متون قدیمی عدد مقدسی نبوده است؟ می‌گویند شاه سلیمان صفوی این عمارت را برای هشت سوگلی‌اش ساخته بود که چهار نفر از آن ها در طبقه پایین و چهار نفر دیگر در طبقه بالا زندگی می‌کردند. برخی دیگر می‌گویند به دلیل ساختار هشت‌ ضلعی و معماری کاخ این نام‌ گذاری انجام شده است. از سویی هشتی در زمان خودش به معنای ورود به بهشت بوده است.
  
• این عمارت هشت‌ ضلعی چهار نما یا چهار زاویه دارد که هیچ کدام شبیه به یکدیگر نیستند، و جالب اینکه این تنوع، ترکیب منسجم آن را به هیچ عنوان به هم نزده و هر کدام به یکدیگر ربط دارند.
• در ابتدای دوره قاجار بخشی از این کاخ به مدرسه تبدیل شد و بعد اداره آن در دوره ناصر الدین شاه به یکی از زنان دربار سپرده می‌شود.
• باغ و کاخ هشت بهشت اصفهان یکی از کوشک‌ های باقی مانده از دوران صفویه و زیبایی اعجاب‌ آوری داشته است. در متون ایران‌ شناسی قدیمی توصیف‌ های زیادی از آن یافت می شود.
• تنها کوشک باقی مانده از کوشک‌ های دوران صفویه است، کوشک باغ بلبل.
• کیوسک در زبان فرانسوی، در واقع برگرفته از کوشک‌ ها یا عمارت‌ های کلاه‌ فرنگی بود که در ایران ساخته می‌شد. آن ها با تقلید از نام کوشک، به معنای عمارتی که وسط یک باغ بزرگ بود، کیوسک را وارد زبان خود کردند. برای همین حتی امروز خود ما هم به پنجره‌ای که از آن بلیط می‌خریم یا  به دکه‌های روزنامه‌، کیوسک می‌گوییم.
  
• کوشک باغ هشت بهشت تبریز هم که در دوران قاجار بنا شد با الگو برداری از کاخ هشت بهشت اصفهان ساخته شده بود اما روی سقف آن تصاویر حضور سفیران عثمانی نقاشی شده بود. البته امروز اثری از آن عمارت باقی نمانده است.

ساعت بازدید کاخ هشت بهشت

ساعت بازدید از کاخ هشت بهشت بین ۹ صبح تا ۱۶ بعدازظهر است اما تردد در باغ بلامانع است.

میدان ساعت تبریز ؛ مقصد ثابت گردشگری

گذشته از انکه برای لذت از آب‌ و هوای خنک و تمیز تبریز می‌توانید ساعت ها در این شهر پیاده گردی کنید. نشستن در گوشه ای از میدان و شنیدن نواختن های ساعت و طنین آن در میدان خالی از لطف نیست.

شهر تبریز یکی از پنج شهر مدرن ایران و از قطب‌ های اقتصادی، صنعتی، گردشگری و تجاری کشور است. در کنار مناطق بی نظیر تفریحی‌اش مانند سورتمه تبریز، شهربازی باغلارباغی، قلعه شادی، گیم‌لند بوم کلاب پارک ولیعصر، لونا پارک ائل گلی، پیست اسکی سهند، تله کابین کوه عینالی و… مقاصد پر رفت و آمد گردشگری بی شماری هم دارد مانند میدان ساعت تبریز که بی برو برگرد عکس برج ساعت این میدان را در آلبوم توریست های خارجی و گردشگران داخلی دیده اید.

مجله گردشگری‌ مان امروز به شهر تبریز سفر کرده و به قلب آن رفته است. در دل بافت تاریخی اش. آنجا که تیک تاک ساعتی را می‌شنوید که فقط در یک نقطه دیگر دنیا نواخته می‌شود. آن هم در برج ساعت انگلیس است.

میدان ساعت تبریز

شاید باورتان نشود نیمی از گردشگران خارجی که به تبریز سفر می‌کنند دوربین به دست در میدان ساعت تبریز ایستاده اند و از این برج و ساعت زیبایش فلش زنان عکس می‌گیرند. یکی از سمبل های شهر تبریز است و قدمت میدان مشهور آن به دوره پهلوی اول باز می‌گردد.

میدان ساعت تبریز در دهه ۱۹۳۰ میلادی توسط آلمانی ها و به سبک معماری آنان ساخته شده و جایگاه مهمی در شهرسازی و تاریخ تبریز دارد. از سویی به دلیل نزدیکی به مراکز خرید معروف شهر و جاذبه های دیدنی تبریز در سایت ها و نشریات گردشگری به عنوان قلب توریستی تبریز هم خوانده می‌شود.

هر چند، بارِ تمام جذابیت این میدان را برج ساعت و ساعت منحصر به فردش به دوش نمی‌کشند بلکه وجود نور پردازی های زیبای شبانه و برگزاری جشن ها و مراسم مختلف در این میدان، آن را به گزینه ای محبوب در میان مسافران و بازدید کنندگان برای گشت و گذار تبدیل کرده است.

ساعت میدان ساعت تبریز

برج ساعت در عمارت شهرداری این شهر واقع شده است. فقط یک مشابه خارجی در کل جهان دارد و کار آن منحصر به فرد است. جالب است به شما بگویم ساعت‌ های شهر های بزرگ آنقدر مشهور هستند که می‌توانند به عنوان جاذبه توریستی جهانی در نظر گرفته شوند. برج ساعت تبریز هم از این دست است. مشابه دیگر این ساعت، در برجی در انگلیس جا سازی شده است؛ یک جفت دو قلو. یکی برج مشهور لندن و دیگری برج ساختمان شهرداری تبریز. یعنی تنها ۲ ساعت در کل جهان! موتور ساعت تبریز هر ۲۴ ساعت یکبار کوک می‌شود دقیقا مثل مشابه خود در لندن که هردو از یک نوع موتور بهره می‌برند.

تاریخچه ای مختصر

در سال ۱۳۱۴ هجری شمسی برج ساعت شهرداری تبریز به دستور “حاج ارفع الملک” با نظارت مهندسان آلمانی در میدان شهرداری (ساعت) بنا شد. هر ساعت به تعداد همان ساعت و هر یک ربع هم سه بار زنگ می زند. تا سال ۱۳۲۴ این میدان چهار راه بود. اما در زمان حکومت سید جعفر پیشه وری میدان آن ساخته شد و تندیس نیم تنه باقرخان را در آن نصب کردند و پس از سقوط پیشه وری مجسمهٔ محمد رضا شاه را در این میدان اصلی شهر تبریز قرار داند.

عمارت شهرداری تبریز هم از آن بناهای فوق‌ العاده زیبا، دیدنی و مستحکم تبریز است که به دستور رضاشاه پهلوی از سال ۱۳۱۴ تا ۱۳۱۸ شمسی ساخته شده است و باز هم در زمان ریاست شهردار حاج ارفع‌ الملک جلیلی بوده است. قبلاً گورستان متروکه و ویران شده ای بود به نام کوی نوبر که مهندسان آلمانی آن را ساخته و قد و قامتی برایش علم کردند. در سال ۱۳۷۷ نیز به عنوان یکی از آثار ملی ایران ثبت شده است.

بازدید از برج ساعت تبریز

گذشته از آنکه برای لذت از آب‌ و هوای خنک و تمیز تبریز می‌توانید ساعت ها در این شهر پیاده گردی کنید. نشستن در گوشه ای از میدان و شنیدن نواختن های ساعت و طنین آن در میدان خالی از لطف نیست. تبریز در هر فصلی زیبا است. بازدید از برج ساعت تبریز هم زمان خاصی نمی‌شناسد و برای تمامی گردشگران مقدور و آسان خواهد بود. در مرکز شهر واقع است و دسترسی آسانی هم دارد.

معماری عمارت شهرداری تبریز بی‌ نظیر است. به مناسبت بزرگ داشت صدمین سال تأسیس اولین بلدیه و انجمن شهری ایران در تبریز، عنوان “نخستین موزه شهر و شهرداری‌ های کشور” را از آن خود کرده است.

این عمارت هم مانند دیگر بناهای تاریخی روح وَ حس و حال ایام قدیم را در خود حفظ کرده است. مساحت آن حدود ۹۶۰۰ متر مربع است. برج ساعت تبریز هم چهار صفحه‌ای و ارتفاع آن ۳۰.۵ متر است. نمای بیرونی عمارت از سنگ تراشیده شده است و نقشه ساختمان از بالا به طرح عقاب در حال پرواز شباهت دارد که با نمونه عمارت‌ های کشور آلمان، قبل از جنگ جهانی دوم منطبق است.

موزه شهرداری تبریز

در طبقه زیرزمین ساختمان شهرداری میدان ساعت تبریز که تنها موزه تاریخ شهرداری‌ های کشور و از اولین موزه‌ های شهرداری در جهان است، قرار گرفته است. در محوطه بزرگی، گل‌ کاری و درخت کاری‌ های زیبایی انجام شده و آنجا می‌توانید اولین تاکسی و اولین ماشین آتش نشانی تبریز را هم ببینید.
آثار به‌ جامانده از بلدیه (شهرداری) تبریز را در چندین تالار نگه می‌دارد. یک تالار به دوربین‌ های قدیمی شامل ۱۵۰ دستگاه دوربین اختصاص دارد که توسط محمد علی جدید السلام عکاس پرتره و مجموعه دار اهل تبریز به این موزه اهدا شده است.

در تالار فرش، قالی‌ های ناب و اصیل بیش از صد ساله را خواهید دید. بزرگترین فرش ایران که در سال ۱۳۲۰ هجری شمسی بافته شده در آنجا قرار دارد. اسناد مکتوب ازجمله کتاب‌‌ ها و نسخ خطی و… در تالار اسناد قرار داده شده اند. از بخش‌ های جالب این موزه، تالار صداست که سازهای ملی و بومی و کلاسیک از تار و سه‌ تار ایرانی، تار آذربایجانی، بالابان، ساز عاشقی (گوپوز)، نی‌ انبان، دوتار جنوب خراسان تا انواع زنگوله و کوبه دَر، سازهای آیینی، مذهبی، رادیوها و تلفن‌ های قدیمی و همه وسایل مربوط به صدا را در خود نگهداری می‌کند.

تالار دفاع مقدس (تالار شهدا) عکس و اسنادی از مقاومت و پایداری ایرانیان در جنگ تحمیلی را به نمایش گذاشته است و تالارهای دیگر شامل تالار هنرهای معاصر، تالار خط و خوشنویسی، تالار حکمت، تالار چاپ و نشر و غیره است.

هدایای مقامات خارجی به شهرداران، جام‌ های قهرمانی باشگاه شهرداری تبریز، چینی آلات، اسلحه قاسم خان والی (اولین شهردار تبریز)، اولین پمپ آتش خاموش کن، عکس از بناهای تاریخی تبریز و سرداران مشروطه، اولین مکاتبات شهرداران را هم می‌توانید دیدن کنید.

حرف آخر

دیدن آثار تاریخی کشورمان و یا جهان همیشه شگفت انگیز خواهد بود. مخصوصاً آن هایی که هنوز زنده و سر پا هستند، رفت و آمد در آن ها صورت می‌گیرد و به نوعی قلب تاریخ در آنها می‌تپد؛ مانند میدان ساعت تبریز. می‌توانیم آنچه از گذشتگان‌مان باقی مانده را بگردیم تا ببینیم فرهنگ زندگی آن ها چه طور با تمدن تغییر کرده است. تجربیاتتان را با مجله دلتا به اشتراک بگذارید.

جاذبه های گردشگری خور و بیابانک

دیدن جاذبه های گردشگری خور و بیابانک مانند قدم گذاشتن در رویاهاست. دیدنی های تاریخی و کهن این شهرستان و آن دریاچه زیبای نمک را در هیچ کجا نمی توان یافت.

در شرقی ترین نقطه استان اصفهان، در ۴۲۰ کیلومتری آن، شهرستانی زیبا با دیدنی های چشمگیر وجود دارد. شهرستان خور و بیابانک با ۱۲۶ آبادی بزرگ و کوچک. معمولا مصالحی از گل و خشت دارند اما، در قسمت های مدرن تر خانه هایی به روز تر و به شکل امروزی درآمده را نیز خواهید یافت. جالب اینکه مساحت زیادی از این منطقه کویری است و شما می‌توانید، در سفرتان از رمل های زیبا، تپه های شنی و جلوه های بی نظیر طبیعت شگفت زده شوید. مجله گردشگری مان در این فصل سری به جاذبه های گردشگری خور و بیابانک زده است تا زیبایی هایش را با شما شریک شود. با مجله دلتا بمانید.

خور و بیابانک

اصلاً اصفهان یکی آن استان های منحصر به فرد برای مقاصد گردشگری است. از جاذبه های تاریخی گرفته تا دیدنی های شگفت انگیز طبیعی به حق هم جز این نیست. دیدنی هایی دارد که زبانزد است مانند دریاچه نمک که برخی آن را با عنوان دریاچه نمک کویر مصر می‌شناسند و برخی هم با همان نام این شهرستان. بیایید ببینیم دیگر جاذبه های گردشگری خور و بیابانک کجاها هستند و چه چیزهایی دارد که شاید از آن بی خبریم.

• قلعه رویایی بیاضه

  در روستای بیاضه در ۵۳ کیلومتری خور و بیابانک قلعه ای واقع شده است که به ارگ بیاضه هم معروف است. یک قلعه رویایی چند طبقه از خشت و گل. دور تا دور این بنا خندق های عریض و عمیقی به طول ۷ تا ۱۳ متر وجود دارد که از ارگ در برابر دشمنان محافظت می کرده است. سن و سالش به دوران ساسانیان می‌رسد و سال ها کارکرد دفاعی داشته است. مسکونی هم بوده و جهانگردان زیادی هم راجع به آن صحبت کرده اند. مثل ناصر خسرو و ابن حوقل که در سفرنامه‌ های خود از این قلعه نام برده اند.
  

• قلعه جندق

  از دوران ایلخانی و ساسانی قلعه‌ای تاریخی در شهر جندق واقع شده که مساحت آن یک و نیم هکتار است. هنوز هم در دل این قلعه افرادی زندگی می‌کنند. خانه یغما جندقی شاعر معروف کشورمان که یکی از جاذبه های گردشگری خور و بیابانک است هم در این قلعه قرار دارد. قلعه جندقی که هنوز سرپاست و در سال ۱۳۹۳ در فهرست آثار ملی کشور ثبت شده است. می‌توانید از خانه های قلعه، مسجد، حسینیه، حمام و همچنین دیگر جاذبه های آن که در کوچه پس کوچه هایش پراکنده اند دیدن کنید.

• مسجد جامع جندق

  برای ساکنان قلعه جندق مسجدی در سال ۹۶۰ هجری قمری ساختند تا بتوانند در آن به عبادت بپردازند. در مرکز قلعه جندق واقع شده و بار همه اعتقادات ساکنان آنجا را به دوش می‌کشد. میدان بزرگی در مسجد خواهید دید در صحنی مستطیل شکل که در اطراف آن غرفه هایی با طاق های دیدنی به چشم می‌خورند. از دو شبستان مسجد یکی پشت همین غرفه هاست و دیگری به عنوان محل عبادت بانوان استفاده می‌شده و به صورت مجزا در شمال مسجد قرار گرفته است.
  

• نارین قلعه

  نارنج قلعه، در نایین قرار گرفته است و اسم نارین قلعه را شاید از همینجا گرفته است. یادگار دوره پارتیان یا ساسانیان است. برخی می‌گویند به دلیل وجود خندق های اطرافش، در حقیقت دژ دفاعی بوده است، و برخی می‌گویند به دلیل نوع معماری نارنج یا نارین قلعه در مرکز شهر احتمالاً باید محل زندگی حاکمان شهر بوده باشد.

• روستای گرمه

  نخلستان سبز و آسمان آبی در روستای گرمه به یکدیگر دوخته شده‌اند. اینجا یکی از زیبا ترین جاذبه های گردشگری خور و بیابانک است. در مسیر جاده ابریشم قرار داشته و  قلعه کهنی هم هنوز در آن باقی است. به دوره ساسانیان بر می‌گردد که احتمالاً هم کاربرد دفاعی داشته و هم مسکونی. چشمه ای زیبا هم در روستای گرمه می‌جوشد. در نخلستان ها که قدم بزنید می‌توانید مسیر آن را پی بگیرید و از تالاب زیبایی که این چشمه به وجود آورده است ده ها عکس به یادگار همراه خود ببرید.
  

• روستا و مسجد فرخی

  در کیلومتر ۱۷ روستای خور، در غرب آن روستایی وجود دارد که به روستای فرخی معروف است. مردم خور و بیابانک این روستا را دارُالاَمان می‌نامیدند. افرادی که از حاکمان ستمگر شکایت داشتند به این روستا آمده و به قاضی آن جا پناه می‌آوردند. مسجدی از دوران قاجار در اینجا وجود دارد که می‌گویند حاج سید میرزا جندقی، مجتهد مشهور خور و بیابانک دستور داد تا این مسجد را بسازند. امروز با ۷ غرفه که ۳ غرفه آن در ۵۰ سال اخیر ساخته شده، به یکی از جاذبه های گردشگری خور و بیابانک تبدیل شده است.

• دریاچه نمک خور و بیابانک

  طبیعت گردان علاقه زیادی به این جاذبه دیدنی دارند. گردشگران زیادی هم در طول سال مخصوصاً در پاییز و زمستان به این دریاچه سفر می‌کنند. دریاچه نمک خور و بیابانک که در قسمت مرکز تا جنوبی کویر مرکزی ایران وجود دارد. کم عمق است با ۲۰۰۰ کیلومتر مربع وسعت. با دیگر دریاچه های نمک تفاوت زیادی دارد. چشم انداز زیبایی از افق با انعکاس آسمان روی دریاچه را در کمتر دریاچه نمکی دیده اید. شاید در حوض سلطان. در فصول پر باران به صورت مخلوطی از گل و رس در می‌آید و در فصول خشک شبیه دریایی سفید می‌شود که از دیدن آن سیر نمی‌شوید. نمی‌شود به جاذبه های گردشگری خور و بیابانک بروید اما بدون دیدن این دریاچه نمک بازگردید.
  پیشنهاد مطالعه: می توانید اطلاعات دیگری از دریاچه حوض سلطان در مطلب “حوض سلطان، آینه ای طبیعی برای نمایاندن چهره خدا” مطالعه کنید.

  

مسیر دریاچه نمک خور

می‌توانید برای طی مسیر دریاچه خور از راه آسفالت شهرستان خور به طبس استفاده کنید. بعد از مسافتی حدود ۵۰ کیلومتر به قسمت جنوبی دریاچه می‌رسید. بهتر است راه‌های دیگر را آزمایش نکنید چرا که زمین های اطراف دریاچه گاهی به صورت باتلاقی در می‌آیند و ممکن است دردسر ساز شوند.

حرف آخر

متاسفانه در این سال‌ های تفریحاتی نظیر آفرود و موتور سورای، آسیب‌های زیادی به سطح پلی‌گون‌ های دریاچه وارد کرده اند. حساسیت پلی‌ گون‌ ها به حدی است که حتی رویشان قدم گذاشتن هم آنها را دچار اسیب می کند، چه رسد به ویراژدان روی آنها. امیدواریم که همه مان در سفر به این منطقه بی‌نظیر، اول به فکر مراقبت و حفاظت از محیط دریاچه نمک خور باشیم تا سالیان سال این گنجه طبیعی را حفظ کنیم.

گنبد جبلیه کرمان ، مهمانی کتیبه ها

در سفرتان به گنبد جبلیه آثار مهمی را در موزه‌اش می توانید ببینید. بیش از 100 قطعه سنگ حجاری شده متعلق به دوره های مختلف تاریخی. میهمانی کتیبه ها همینجا برپاست.

گنبد جبلیه کرمان یکی از جاهای دیدنی کرمان است که به نوعی نماد این شهر هم به حساب می‌آید، بنایی مرموز و اسرار آمیز. این بنا از جاذبه‌های تاریخی استان کرمان محسوب می‌شود که به قدری برای مردم این دیار اهمیت دارد که در محوطه اطراف آن گاهی مراسم نوروزی و … هم برگزار می‌شود. امروز می‌خواهیم در مجله گردشگری مان شما را به دیدن این بنای تاریخی که تنها بنای سنگی شهر کرمان نیز است ببریم. با مجله دلتا همراه باشید.

گنبد جبلیه کرمان

یک بنای هشت ضلعی با گنبدی آجری، از جاهای دیدنی کرمان که توجه هر گردشگر را در این شهر به خود جلب می‌کند، سازه‌ای سنگی است که با نام‌های گنبد گبری و گنبد زیگ و گنبد گنج هم شناخته می‌شود؛ اما نام ثبت شده آن در فهرست آثار ملی همان گنبد جبلیه است. از سال ۱۳۸۳، موزه سنگ کرمان را هم در دل خود جای داده و اطراف آن را هم پارک جبلیه فرا گرفته است. از مهم‌ترین جذابیت‌های آن سنگی بودنش است که باعث شده به جبل‌ سنگی یا جبل‌ سنگ هم مشهور شود.

به این خاطر می‌گوییم سازه‌ای مرموز است که کسی راجع به زمان ساخت آن و چگونگی‌اش هیچ اطلاعی ندارد و فقط نام آن در تذکره‌ الاولیاء یا مزارات کرمان محرابی کرمانی به سال ۹۲۵ تا ۹۳۹ هجری قمری آمده است. بنایی که معلوم نیست به چه دلیلی و در چه زمانی سر و کله‌اش این‌جا پیدا شده است. دلایل احتمالی بنا شدن آن را به این شرح می‌دانند:

• مقبره یکی از زرتشتیان که مورد توجه پیروان زرتشت بوده و در سیل کرمان در سال ۱۳۳۳ خورشیدی تخریب شده است.
• آتشکده
• مزار سید محمد تباشیری
• مزار دانیال حکیم مشهور به پیر مراد
• پرستشگاهی بودایی (استوپا) که در زمان مغولان ساخته شده است.

مختصری راجع به گنبد جبلیه

تاریخ دقیقی برای زمان ساخت گنبد جبلیه نداریم ولی برخی از پژوهشگران اروپایی معتقدند در زمان سلجوقیان ساخته شده و عده‌ای دیگر اما آن را از بناهای زرتشتی و گبری و متعلق به دوره پیش از اسلام می‌دانند؛ چرا که می‌گویند که «جبلی» شکل تحریف شده کلمه «گبری» است.

یک ژنرال، نویسنده و جغرافی دان انگلیسی به نام سر پرسی سایکس در حدود سال ۱۹۰۰ میلادی، نوشته است:

از قبرستان که رد می‌شوید یک ساختمان هشت ضلعی سنگی خواهید دید که گنبدی به شکل دو هلال بر آن قرار گرفته و قطر داخل آن ۱۸ فوت و هر طرفی نیز ۱۸ فوت و نوک آن اجری و منتهی‌الیه آن دایره می‌باشد. این محل را جبلیه می‌نامند و تنها ساختمان سنگی کرمان همین گنبد جبلیه است.

از سویی دیگر اما سبک و سیاق ساخت گنبد جبلیه شبیه به آتشکده‌ها نیست و اگر تصور کنیم آتشکده بوده است پس شاید در اوایل ورود اسلام تعمیر شده و یا در همان اوایل دوره اسلامی با الهام از معماری ساسانی ساخته شده است.

در گنبد جبلیه چه خبر است؟

ارتفاع بنا به ۱۸ تا ۲۰ متر می‌رسد. هشت در ورود و خروج، در هشت ضلع آن وجود داشته که هفت تا از آن‌ها برای جلوگیری از تخریب، با سنگ مسدود شده‌اند. خود ساختمان سنگی است و گنبد آن با آجر ساخته شده است. بخش بیرونی دیوارها را از سنگ لاشه و گچ ساخته‌اند. می‌گویند در ساخت گنبد جبلیه از خاکستر، تخم مرغ و شیر شتر به جای آب استفاده کرده‌اند و همین باعث شده استحکامش تا به امروز حفظ شود.

• بخش پایینی

  قسمت هشت ضلعی دیوارهای ضخیمی دارد. در هر ضلع، یک طاق نمای بزرگ قوسدار ساخته شده و برای کاهش بار بنا در داخل قوس ها، از نُغول استفاده شده است. (نغول یک لوحی تزیینی با شکل مربع یا مستطیل است که در بالای سردرها و حاشیه زیر گنبد به کار می رود.)

• بخش میانی

  بخش میانی، به قسمت بالای بخش پایینی تا زیر گنبد بنا می‌گویند. این بخش قطری کمتر از قطر اصلی بنا دارد و پس از یک حلقه به عرض ۱.۵ متر، بر یک قاعده شانزده ضلعی شکل داده شده است. نورگیر های مستطیل شکل دارد و طاقنماهای با قوس تیز دار، نمای این بخش هستند که در وسط اضلاع هم، هشت نورگیر را خواهید دید.

• بخش بالایی

  در بخش بالایی گنبد یک عقب نشینی در نمای بنا دارد. به عرض یک متر از قسمت دوم که باعث شده پاگرد یا حلقه ای به وجود آورد.

• گنبد

  گنبد تک لایه این بنا، از آجر سفید و به قطر ۱۲ متر ساخته شده است. در وسط آن یک نورگیر وجود دارد. احتمالاً قرار بوده این گنبد دو پوش یا دو لایه باشد؛ اما یا پوش بیرونی در طی سالیان تخریب و یا ساخت بنا نیمه کاره رها شده است.

• فضای داخلی

  داخل بنا را بسیار ساده و بدون تزیینات خاص خواهید دید. طاق نماها یا قوس ها، نغول ها و نورگیرها تقریباً تنها تزیین این بنا به شمار می روند.

موزه سنگ کرمان

مجموعه ای از بیش از ۱۰۰ قطعه سنگ حجاری شده متعلق به دوره های مختلف تاریخی در این موزه قرار دارد. میهمانی کتیبه ها همین جا برپاست. ابتدا هم با عنوان «گنجینه جبلیه» (کتیبه‌های تاریخی) مشهور بود. در سفرتان به این بنا آثار مهمی را در موزه‌اش می توانید ببینید.

• سنگ مقبره خواجه اتابک
  این سنگ مربوط به دوره سلجوقی است.
• کتیبه مسجد آبدر اشکان رابر که به “سنگ هزار ساله رابر” شهرت دارد.
  یکی از قدیمی ترین کتیبه های موجود در موزه است. به بنای یادبود یک مسجد در ارتفاعات شمال شهر رابر کرمان تعلق داشته و بر روی قطعه سنگی طبیعی و به خط کوفی نقش شده است.
• کوچکترین سنگ قبر کشف شده در استان کرمان.
  در سال ۱۳۷۷ این سنگ قبر توسط یک کشاورز کشف شد. ۲۶ در ۲۲ سانتی متر است. کتیبه ای با دو بخش: نوار حاشیه شامل آیات قرآنی و بخشی از سوره آل عمران و نوشتار وسط شامل نام متوفی و سال وفات او است.
• سنگ قبر میرزا آقاخان، پسر میرزا احمد علی خان وزیری نویسنده تاریخ کرمان
• وقف نامه آتشکده روستای قناتغستان کرمان
  قدمت این سنگ نامه به سال ۱۲۸۲ هجری قمری باز می گردد و بعد از تخریب آتشکده بر جای مانده است.

پیشنهاد مطالعه: اگر دوست دارید به کرمان مهاجرت کنید می‌توانید مطلب “خرید خانه در کرمان” را در همین مجله مطالعه نمایید.